(Minghui.org) Annem 1997’de Falun Dafa’yı uygulamaya başladı. Onun etkisi göz önüne alınırsa, ben de 2004’de xiulian uygulamasına adım attım.
Falun Dafa’yı uyguladıktan sonra, annemin sağlık sorunları geçti. Ben o zaman ortaokuldaydım ve uygulamanın tam olarak ne hakkında olduğunu anlamadım. Ama o iyi bir şeydi, çünkü annem sağlığını geri kazandı. Uygulamayı anlamamış olsam da annemle Dafa kitaplarını okudum ve Dafa video kasetlerini izledim. Oturma meditasyonunu yaptım ve bir keresinde 40 dakikadan fazla oturdum. Annem iyi doğuş kalitesine sahip olduğum için beni övdü. Ama bacaklarım o kadar çok acıyordu ki uzun bir zaman ağladım.
Zulüm Görmek
Zulüm Temmuz 1997’de başladı. Her Dafa uygulayıcısı ailesinin korkunç bir dönem geçirdiğine inanıyorum ve ben de bir istisna değildim. Her zaman korkmuş bir durumdaydım. Evimizin dışında polis arabalarının seslerini duyduğumda korkardım, merdivendeki ayak seslerinden korkardım, kapıdaki bir tıklamadan korkardım ve annemin tutuklanmasından korkardım, çünkü o sıralarda o “önemli” insanlardan birisi olarak listelenmişti. Polisler sık sık bizi rahatsız etmek ve evimizi yağmalamak için gelirdi.
Evde yalnız olduğumda, iki polis memuru evi yağmalamak için geldi. Onlar içeri gelmeden önce Dafa kitaplarını sakladım. Sadece bir çocuk olduğum için, herhangi bir şey yapmadılar. Benden Dafa kitaplarını bulmamı istediler; hiçbirine sahip olmadığımızı söyledim. Çok geçmeden ayrıldılar. Annem eve geldiğinde, dedi ki, “Dafa kitaplarını korudun—yaptığın iyi şey ödüllendirilecek.” Onu duyduğuma mutlu oldum. Bazen bazı gerçeği açıklama afişleri yazmasına yardım ediyordum ve onları asmak için dışarı gidiyordu.
Annem 2001’de bir sene yasadışı bir şekilde bir zorunlu çalışma kampında alıkoyuldu. O benim için zor bir sene oldu. O yaz babam beni ve erkek kardeşimi Masanjia Zorunlu Çalışma Kampındaki annemi ziyaret etmek için götürdü. Uzun bir zaman yoldan aşağıya doğru yürüdük. Yolun ya bir yanı ya da diğer yanında arazi vardı ve başka hiç kimseyi göremiyorduk. Uzaklarda birkaç bina vardı ve insanlar avlularda sebze yetiştiriyorlardı. Uzun bir yol yürümeye devam ettik ve terk edilmiş görünen bir gençlik ıslahevini geçtik. Sonunda girişe vardık.
Bize annemi sadece 15 dakikalığına görebileceğimizi söyleyen bayan bir gardiyan eşliğindeki çok zayıf olan annem oradaydı, çünkü inancını bırakmayı reddetmişti. Ağladım ve ağladım ve de hiçbir şey söylemedim. Bizi gördüğünde annem de ağladı. Annemin orada zor bir zaman geçirdiğini biliyordum, bu nedenle eğer bir şey dersem bu sadece onun stresini arttıracaktı.
2003’de annemin tüm Dafa kitaplarını okudum. O zaman benim de uygulama yapmam gerektiğini düşündüm. Ama annem tekrar tutuklandı ve kalbim acıyla doldu. Komünist rejimin kanunlarına göre, ikinci tutuklamada hapse mahkûm edilecekti. Annem zulme itirazını göstermek için gözaltı merkezinde bir açlık grevi yaptı. 11 gün sonra, gözaltı merkezi onun durumu hakkında endişelendi ve ona herhangi bir şey olursa sorumlu tutulmak istemedi, bu nedenle babama Annemi eve götürmesini söylediler.
Babam onu eve taşıdı ve yatağa yatırdı. Çok güçsüzdü. Ben onun bitişiğindeydim ve hoş bir şeyin kokusunu alabiliyordum, ama bunu tanımlayamıyordum. Çok güzel bir kokuydu. Mevsimin en sıcak günüydü ve Annem 11 gündür duş almamıştı. Koku nereden geliyordu? Ona sordum. Bunun, Shifu’nun onunla ilgilendiği için olduğunu söyledi. Afallamıştım ve kendime uygulama yapmak istediğimi söyledim!
Fa’yı Edinmek, Fa’yı Çalışmak ve Ezberlemek
2004 Çin Yeni Yılı esnasında, Shifu’nun öğretim videolarına göre tüm beş takım egzersizi öğrendim ve o andan itibaren gerçek bir uygulayıcı oldum.
Babam uygulamama şiddetle karşı çıktı çünkü Parti’nin Dafa öğrencilerine ne kadar vahşice zulmettiğini kendi gözleriyle görmüştü ve korkuyordu. Erkek kardeşim de buna şiddetle karşı çıktı. Hatta beni boynumdan yakaladı ve Dafa’yı bırakmam için tehdit etti. Ama gitgide her şey geçti. Erkek kardeşim ve ben evlendikten sonra, o da uygulama yapmaya başladı.
Uygulamaya başladıktan kısa süre sonra, Fa’yı ezberledim. Çünkü mezun olmak üzereydim ve yeni bir işe uyum sağlamaya çalışıyordum, Fa’yı çalışmak için yeterli zamanım olmayacaktı. Bir günde 10 sayfa olarak, Fa’yı ezberlemeye başladım ve gece 11’den sonra yorgun hissetmiyordum. O zamandan itibaren, birkaç yıllık istisnayla Fa’yı ezberlemeye devam ettim.
Bir üniversite mezunuydum ve sıradan bir kitabı ezbere okuduğumda onu uzun bir zaman hatırlayacağımı fark ettim. Ama Dafa kitaplarını ezberlemek farklıydı. Bazen, bir bölümü ezbere söyler söylemez onu çabucak unutuyordum. Elbette bu bir mesele değildi ve devam etmeyi sürdürdüm. Tıpkı bir uygulayıcının dediği gibi; belirli bir bölümde çıkmaza girdiğimizde, bu kendimizi o belirli alandaki Fa’ya uyumlandırmış olduğumuz anlamına geliyordu. Fa’yı ezberleme yoluyla, Fa’dan daha iyi bir anlayış kazandım. Düşüncelerimin yükseldiğini hissettim. Her ne zaman bir sorunla karşılaşsam, buna uygun Fa ilkeri zihnimde görünürdü ve sorun çabucak çözülürdü.
Shifu bize öğretileri beraber çalışmamızı öğütlüyor, ama şehir dışında çalıştığım için ve uygulayıcı arkadaşlarla bağlantı kurmak için fazla fırsatım olmadığından, resmi tatillerde beraber Fa’yı çalışabilelim diye memleketime geri gidiyordum. 10’dan fazla kişilik gruba katıldığım ilk zamanı hala hatırlıyorum, okumak için sıra bende olduğunda gülmekten kendimi alamadım. Bu uzun bir zaman devam etti. Belki bilen yanım çok mutluydu, bu nedenle sadece gülmek istiyordu. Çünkü grup çalışmasına çoğu kez katılmıyordum, bu fırsatın özellikle tadını çıkarıyordum.
Daha sonra çalıştığım yerin yakınında bir uygulayıcıyla tanıştım ve onunla beraber okudum. Geçen Mayıs, onun evinde okuyordum, daha sonra başka bir uygulayıcının evine gittik ve okumaya devam ettik. Okuma şeklimin değişmiş olduğunu fark ettim. Sesim daha yumuşak ve daha sakin olmuştu. Çok rahatlatıcıydı.
Ahlaki değerlerin hızla düştüğü bugünün dünyasında, sıradan insanlarla her zaman karşı karşıya geliyoruz. Dafa’nın devamlı temizlemesi olmadan, onların uğraşlarına ve peşinden koştukları şeylere kapılmak çok kolaydır. Bu nedenle, geçmiş 15 yıldır asla herhangi bir yere seyahat etmedim veya bir film seyretmedim. Buna rağmen, sıklıkla insani düşüncelere sahip olduğumu hissettiğim birçok zaman oluyordu. Kendimi çok gayretli olan uygulayıcılarla karşılaştırdığımda, büyük bir farklılık görüyorum.
Dargınlık Geliştirmek
Kayınvalidem xinxing’imi geliştirmeme yardım etti. 10 yıldan fazla zaman önce, erkek arkadaşımın annesiyle ilk kez tanıştığımda, kendi kendime düşündüm, “Aman Tanrım. Ondan hoşlanmıyorum!” Aslında o zaman kendime şaşırmıştım. 20 yaşından sadece biraz fazlaydım ve daha önce hiç kimse hakkında öyle hissetmemiştim. O zaman bir uygulayıcı değildim.
Uygulama yapmaya başladıktan sonra, o ve benim karmik bir ilişkiye sahip olduğumuz için bu şekilde tepki verdiğimi fark ettim.
Kocam ve ben evlendikten sonra birkaç yıl çocuk sahibi olmadık ki bu da kayınvalidemi endişelendirdi. Benden bir doktora görünmemi istedi. O sırada uygulama yapıyordum. Herhangi bir sağlık sorunumun olmadığını ve bir doktora görünmem gerekmediğini söyledim. Ama o aksini düşünüyordu. Neden hiç çocuğumuzun olmadığını sordu.
Kocam ve ben bir ev satın almak için kocamın ailesinden onlara geri vermek üzere para ödünç aldık ve şehre taşındık. Her ne zaman öğlen yemeği için onun evine gitsek, çocuk sahibi olmaktan bahsediyordu. Yüzeyde sessiz kalıyordum, ama içimde kendimi kontrol etmemin zor olduğunu hissediyordum. Şunu biliyordum ki bir uygulayıcı olmak için herhangi bir kimseyle anlaşmazlık yaşamamalıyım, bu nedenle onu görmekten kaçınmaya çalıştım.
Oğlum 2014’de doğdu. Babam çoktan ölmüştü ve annem hastalık karması yaşıyordu. Kendine bakması çetrefilliydi, bu nedenle kayınvalidem oğluma bakmakta yardımcı oldu.
Oğlum doğduktan beş gün sonra, annem bir akrabayla birlikte bizi görmek için geldi. Kayınvalidem annemden kalmasını ve yardım etmesini istedi, ama onun durumunu biliyordum, bu nedenle ona akrabayla birlikte eve gitmesini söyledim ki bu da kayınvalidemin canını sıktı. Sadece annemi düşündüğümü ve hep kendisinin yorulduğunu düşünmediğimi hissetti.
Annem ayrılmadan önce, yardım etmesi için birini tutmam amacıyla bana 10,000 dolar verdi. Ama kayınvalidem parayı ona harcamamı istemedi, bu nedenle üzgündü. Doğum yaptıktan sonra iki kez evde kaldım, bu nedenle sineye çekmeyi çok zor buldum. Ama bunu yüzümde göstermedim ve buna sadece dayandım.
Babam yeni ölmüştü ve annemin ciddi sağlık sorunları vardı. Onun hakkında endişeliydim. Üstelik, yeni doğan çocuğum ağlıyordu ve durmadan yaygara koparıyordu ve kayınvalidem asla yaptığım herhangi bir şeyden memnun olmuyordu.
Üç işten herhangi birini yapamıyordum ki bu da beni strese sokuyordu. Bebek beslenir beslenmez, bezini kirletiyordu. Kayınvalidem tek kullanımlık bezleri kullanmama izin vermiyordu, çünkü bebeğin pişik olacağından endişeleniyordu. Bu nedenle kayınvalidem ortalıkta duran kirlenmiş bezleri görmekten hoşlanmadığı için gece yarısı bezleri yıkıyordum.
Bebek doğmadan önce geç uyanırdım. Şimdi ise onu emzirmek ve bezini değiştirmek için sık sık uyanmak zorunda kalıyordum. Zorlukla uyuyordum ve gerçekten yorgundum. Bebek birkaç aylık olduğunda, kayınvalideme dedim ki, “Emzirmeyi bırakmak istiyorum. Devamlı olarak süt istiyor ve bu asla yeterli olmuyor.” Kayınvalidem kabul etmedi. Emzirmenin toz haline getirilmiş sütten çok daha iyi olduğunu söyledi.
Annemin de o zaman bakıma ihtiyacı vardı ve sık sık onu ziyarete gitmek istiyordum. Ama eğer gidersem bu kayınvalidemi üzerdi çünkü o zaman torununa kendi başına bakmak zorunda kalacaktı. Oğluna dedi ki, “Kayınvaliden hasta mı? Buna inanmıyorum. Sadece torununa bakmak istemiyor!” Kocam açıklamaya çalıştı, ama ona inanmadı. Dedi ki, “Karın gitmek isterse, pekâlâ, çocuğu da onunla götür. Ona bakmayacağım.”
İşe gitmek zorundaydım ve sadece haftada bir gün tatilim vardı. Çocuğumu yanımda götürseydim, onunla ilgilenmek zorunda kalacaktım. Anneme nasıl zaman ayıracaktım? Nihayetinde, ölmeden önce sadece iki veya üç kez annemi görmeye gittim ve en son seferinde onu göremedim. Annemin cesedinin yakıldığı gün, ben krematoryumdayken kayınvalidem bebeği beslemek için eve geri dönmek zorunda olduğumu söylemek amacıyla beni çağırdı. O günden itibaren, ona karşı derin bir kin barındırdım.
Annem öldükten sonra, kalbimin kapanmış olduğunu hissettim ve herkese sırtımı döndüm, özellikle de kayınvalideme. Ona gerçekten içerliyordum. Biliyordum ki bir uygulayıcı olarak hoşgörülü olmak zorundaydım. Ama ona karşı olan kinimi bırakamadım. Yüzeyde, ne derse desin sessiz kalıyordum, ama kalbimdeki kırgınlık muazzamdı. Uygulayıcılar enerjiye sahipler, direncimi sezinlediğini biliyordum ve o da benimle olmaktan memnun değildi.
Bebek üç aylık olduğunda kayınvalidemin evine taşındık böylece onunla ilgilenmek konusunda yardım edebilecekti. Bir keresinde küçük bir mesele için bizi kovdu. Artık buna katlanmayı gerçekten istemiyordum. Eğer bir hata yaptıysam onu onarabilirdim. Ama hiçbir hata yapmadım ve sebepsiz yere en küçük bir şeyde bana hakaret ediyordu ki bu da beni üzüyordu. Onunla büyük bir kavganın içine girecekmişim gibi hissediyordum.
Kavramları Değiştirmek, Xinxing Geliştirmek
Artık bunu sineye çekemeyeceğimi hissediyordum ama kalbimin derinliklerinde, onunla kavga edemeyeceğimi biliyordum. Ben bir uygulayıcıyım ve insanlarla anlaşmazlık yaşamamalıyım, kurtarılması gereken insanları kendimden uzaklaştırmamalıyım. Aklımda şunu diyen bir ses vardı, “Anlaşmazlık en uç noktaya geldiğinde, gittikçe azalacaktır. Bu kritik noktadır. Geçmişi geçmişte bırakalım. Şimdi bırakamazsan, sıkıntı devam edecek.”
Bu nedenle kayınvalidemin evine geri döndüm. Hala saldırgan ve otoriterdi, ama davranışı daha iyiye doğru değişmiş gibi görünüyordu. Kendimi bir uygulayıcı olarak gördüm ve onunla kavga etmedim. Gittikçe, ona karşı kırgınlığım azaldı ve artık kocama şikâyet etmiyordum.
Geçen yıl, Minghui web sitesinde her ikisi de uygulayıcı olan bir çift hakkında ilham verici bir makale okudum. Kocası hiç ev işi yapmıyordu ve kadın üzgündü. Bir gece bir dik bir tepeye tırmandığı rüya görmüş. Kocasının omuzlarında duruyormuş ve kocası bunu hayatıyla ödemek zorunda kalsa bile dağın zirvesine kadar onu taşıyacağını söylemiş. Hemen, kayınvalidemi ve kocamı düşündüm. İnsan dünyasında, kimin haklı veya haksız olduğuna bakmaksızın, onlar karakterimi geliştirmeme yardım etmek için buradaydılar. Shifu ve canlı yaşamlarla yüzleşirken utanmış hissettim! Bir uygulayıcının karşılaştığı her şey karakterini geliştirmek için meydana geliyordur! Ancak ben bu aile içi zorlu sınavları kişisel bir adaletsizlik olarak görüyordum! O andan itibaren, bu sıradan insan kavramlarını bıraktım ve karşılaştığım her şeyi kendimi geliştirmek için olan fırsatlar olarak gördüm.
Böylelikle, insani kavramlarımı değiştirdim. Bununla beraber, gerçek uygulamada testler tekrarlanır. Şimdi kendimi kontrol edebiliyorum böylece insan zihniyetimden etkilenmeyeceğim. Gittikçe anneme olan duygusal takıntımı bırakabildim. Artık kayınvalideme karşı bir kin barındırmıyorum ve işleri onun bakış açısından göz önünde bulundurabiliyorum. Onunla ilgilendiğimi gösteriyorum. O da kim olduğumu kabul ederek değişti ve beni sevdiğini gösteriyor.
10 yıldan fazla zamandır, hep ondan hoşlanmadığımı hissettim çünkü geçmiş yaşamlarımızdan karmik bir ilişkiye sahiptik. Düşünce karmamın sebep olduğu antipatiyi fark ettiğim son sene bu değişti. Gerçek ben Doğruluk-Merhamet-Hoşgörü ilkeleriyle doludur ve kötü düşüncelere sahip değil.
Şimdi, bir uygulayıcının zihnini kullandığımda ve kayınvalidem konusunda eskiden yaptığım her şeye geri baktığımda, o zaman haksız olarak görünebilen her bir küçük şeyin aslında gelişmem için olduğunu görüyorum.
Uygulamaya devam etmek Shifu’nun muazzam merhametini görmeme yardım ediyor. Geçmiş 15 yıldır, ister sıradan bir insan ister bir uygulayıcı olayım, diğer uygulayıcılardan farklı olarak, uygulamada hızlı şekilde gelişmiyor ama anlaşmazlıkların ortasında sorunlarımı bulabiliyordum. Azar azar gelişiyorum ve kendimi gerçek bir Dafa öğrencisi olarak görüyorum.