(Minghui.org) Gençliğimde komünist bir toplumda büyürken, ateist ''gözüpek'' biriydim. Tez canlıydım ve uzağı göremiyordum. Okula gittiğimde Kültür Devrimi başladı. Yaşımdaki diğer birçok öğrenci gibi ben de çiftçilik işi yapmaya gönderildim.
Eve dönmeme izin verildiğinde, fiziksel ve zihinsel olarak bitkindim. Kalp sorunu, kronik mide ve bağırsak iltihabından kaynaklanan ağrılar bütün gece uyumama sebep oluyordu.
1998 sonbaharında kan kusmaya başladım. Yedi gün boyunca yemek yiyemedim hastaneye gittim. Doktor test sonuçlarıma baktı ve karıma dedi ki: ''Onu eve götürün. Kendisini rahat hissetmesini sağlayın ve istediği her şeyi pişirin.”
O gece yataktaydım ve kendimi umutsuz hissettim. Karım bir Falun Dafa uygulayıcısıydı ve dedi ki: ''Shifu Li Hongzhi'nin derslerini dinleyelim. Senin için yapabileceğimiz başka bir şey yok. Seni sadece Shifu Li ve Dafa kurtarabilir!''
Orada yatıp dersleri dinlediğimde düşündüm ki: ''Shifu Li'nin söyledikleri mantıklı ve çok iyi.'' Sonra derin bir uykuya daldım. Aç uyandım ve kahvaltıda büyük bir şehriye çorbasını içtim. Daha fazlasını istedim ama karım abartmamamı söyledi çünkü birkaç gün boyunca bir şey yemediğimi hatırlattı.
Ertesi gün işe gidebildim. Arkadaşım çok şaşırdı ve dedi ki: ''Sen burada ne yapıyorsun? Senin evde dinlenmen gerekmiyor mu? “ O gün eve gittim ve Zhuan Falun kitabını okumaya başladım. Ben de böylece Falun Dafa uygulayıcısı oldum.
Parmak Yaralanması Yedi Gün İçinde İyileşti
Çin Komünist Partisi (ÇKP), 1999 yılının Temmuz ayında Falun Dafa'ya zulmetmeye başladığında, Falun Dafa'ya iftira edildiğini biliyordum. Falun Dafa'nın ne kadar harika olduğuna dair canlı bir örnek olduğum için, sesimi duyurmanın görevim olduğunu biliyordum. Pekin'e giderek valileri ve yetkilileri ziyaret ettim.
Tutuklandım ve bir yıl zorunlu çalışma kampında kaldım. Orada zihinsel ve fiziksel istismara maruz kaldım.
Serbest bırakıldıktan sonra küçük bir fabrikada iş buldum.
Bir gün matbaa makinasını kullanırken sol işaret parmağımın ucu kesildi. Kan makineye ve tüm önlüğüme damladı Birisinin, ''İmdat! İmdat!'' diye bağırdığını duydum. Kısa süre sonra arkadaşlarım tarafından kuşatıldım. Birisi kumaşı şeritler halinde yırttı ve kolumu sıkıca sardı. Yaralı parmağıma daha fazla kumaş sardılar fakat kanamam durmuyordu. İnsanların bağırmasını duyuyordum: ''Acele edin! Onu hastaneye götürün!'' Fabrika müdürü geldi. Aralarında hangi hastaneye götüreceklerini konuşurken, ben o ara bisikletime bindim ve eve geldim.
Eşim elimdeki yağı ve kanı yıkamama yardım etti. Parmağım sarıldıktan sonra karıma nasıl yaralandığımı anlattım.
Fabrika müdürü ve çalışanları beni ziyarete geldi. Beni hastaneye gitmeye ikna etmeye çalıştılar. Onlara gerekli olmadığını söyledim. Karım ve benim Falun Dafa uygulayıcısı olduğumuzu, fabrikada herhangi bir zorluğa neden olmayacağımızı anlattım. Bana yiyecek ve para getirdiler. Yemekleri kabul ettim ve parayı geri verdim.
Yedi gün geçti, egzersizleri uyguladım ve Fa'yı konsantre bir şekilde çalıştım. İyileştiğimde işe geri dönmek istedim. Arkadaşlarım şaka yaptığımı düşünüyordu. Beni ziyarete geldiler. Parmağımı kontrol ettiler ve dediler ki: ''Bu kadar çabuk nasıl iyileşebildin?'' Sanki hiç kesilmemiş gibi....inanılmaz!'' dediler. Üç gün daha dinlenmem konusunda ısrar ettiler. Giderken konuşuyorlardı ve onları duydum: ''Televizyonda gösterilenler gibi değil. Falun Dafa uygulayıcıları iyi insanlar!''
Ertesi sabah işe döndüm ve meraklı iş arkadaşlarım tarafından kuşatıldım. ''Elinin tekrar iyileştiğini duyduk. Bu doğru mu? Seni görmek istiyoruz” dediler. ''Tabi ki. Şimdi her şey yolunda gördünüz mü?'' diye cevap verdim.
Parmağım daha önce bu kadar ilgi görmemişti. İş arkadaşlarım onu yakından inceledi ve Falun Dafa'nın muhteşem olduğunu söylediler. Birkaç kişi Falun Dafa'nın egzersizlerini göstermemi istedi.
Maaş günümde iki zarf aldım. Birinde düzenli aldığım maaşım, diğeri evde geçirdiğim hasta günlerim için tazminat. Tazminat olan parayı geri verdim ve müdüre nezaketinden dolayı teşekkür ettim. O günlerde çalışmadığım için hakkım olmadığını ifade ettim.
Shifu'nun taleplerine hala çok uzak olduğumu biliyorum. Benim anlayışıma göre çabalı olsaydım bu yaralanmaya maruz kalmazdım. Kendimi geliştirmem için daha da gayretli olacağım ve Doğruluk, Hoşgörü ve Merhamet ilkelere göre yaşayacağım.