(Minghui.org) Kayınpederim sağlık durumunun kötü olmasından dolayı on yılı aşkın bir süredir bizimle yaşamaktadır. Geçen on yıl boyunca ona bakmanın zorluklarını Falun Dafa'nın ilkelerine göre kendimi geliştirmek için bir fırsat olarak değerlendirdim.

Kayınpederim bize taşındığında sanki evin sahibiymiş gibi davrandı ve bizim uymamız için kurallar koydu. Sık sık bize sataşırdı. Kâselerimizi beğenmedi ve ona sevdiği bir kâse almamız için ısrar etti. Kocam onun güvenliği için elektrikli battaniyeyi kapattığında (bazı elektrikli battaniyelerin alev aldığına dair raporlar nedeniyle), sadece elektrik faturamızdan tasarruf etmeyi önemsediğimizi iddia etti. Onun için yeni bir yatak aldık ve o yatağın kalitesini ve dayanıklılığını sorguladı.

Kocam ona karşı sabrını kaybettiğinde, kendime bir Falun Dafa uygulayıcısı olduğumu ve bunun her ne olursa olsun kendimi geliştirmek için bir fırsat olduğunu hatırlattım.

Shifu diyor ki,

“…merhametli bir kalbi ve sakin bir zihni korumalısınız. Aniden bir problemle karşılaştığınızda, onunla gerektiği şekilde ancak o zaman başa çıkabilirsiniz. Kalbinizdeki merhameti ve hoşgörüyü sürekli olarak koruyabildiğiniz zaman, aniden bir problem ortaya çıktığında, ona göğüs gerebilmek ve düşünmek için zamanınız olacaktır.” (Zhuan Falun, 4. Ders)

Ancak 2017'de emekli olduktan sonra durum daha da kötüleşti. Evde kayınpederimle daha fazla zaman geçiriyordum ve bu da benim için daha fazla sınav demekti.

Sık sık klozeti kirletiyor, masaya ve hatta duvarlara yemek tükürüyordu. Yaşını göz önünde bulundurarak davranışlarını hoş gördüm ve arkasını temizledim. Ancak tahammül edemediğim bir şey vardı, o da her zaman lavaboya tükürüyor ve ardından temizlemiyordu. Ona kibarca "Lütfen bir peçeteye tükürüp sonra onu çöp kutusuna atar mısın ya da lavabodaki tükürüğünü su ile temizler misin?" dedim. Kabul etti ama aynı şeyi yapmaya devam etti. İki ay sonra ona tekrar hatırlattım. Tamam dedi ama yine de değişmedi. İki ay sonra ona tekrar hatırlatmaya çalıştığımda öfkelendi. Neden sinirlendiğini anlayamadım. Hiçbir şey söylemedim ama bunu boş veremedim.

İçime bakmaya çalıştım: Ben bir uygulayıcıyım ve tüm insanlara iyi davranmalıyım; onu sevmiyor muyum? Bu soru beni yıllarca rahatsız etti.

Bir gün annemin evine geri döndüm ve oradaki bir uygulayıcı arkadaşımla konuştum. Bana, "Eğer annen de kayınpederin gibi aynı şeyi yapsaydı, bu seni bu kadar rahatsız eder miydi?" diye sordu. Ben de hayır dedim.

Aslında annem yıllardır idrarını tutamıyor ve ben ona bakarken hiç gücenmedim. Uygulayıcı arkadaş, "İşte sorun bu, kayınpederini hiçbir zaman kendi ebeveynin olarak görmedin" dedi. Ona tamamen katıldım. Nedeni ona biyolojik babam gibi davranmadığımdı; onu suçlamıştım ve kalbimde ona tepeden bakmıştım. Bencil olduğumu fark ettim. Bunu ortadan kaldırmazsam nasıl gelişebilirim? Eğer kayınpederim xiulian yolunda bencilliğimi ortadan kaldırmama yardımcı olacak bir test ise, nasıl davranmalıyım?

Bu farkındalık ile aniden rahatladım ve tazelendim.