(Minghui.org) Yine 13 Mayıs geldi. Artık 60'lı yaşlarımdayım. Xiulian uygulama yolculuğumu düşündüğümde, ego takıntımı ortadan kaldırdım.

Mesleğe başlamadan önce güçlü bir şöhret arzum vardı ve hayatta kalmak için başkalarını memnun etmek adına her şeyi yaptım. İyi bir çocuk olmak için tüm şikâyetlerimi sakladım. İlerlemek için çok çalıştım. Sürekli çabalarım bana gerçekten de bazı başarılar getirdi. Ancak şöhretin dezavantajları da var. İyi bir ün kazandığımda diğer insanların hedefi haline geldim. Çalışmalarım intihal edildiğinde, hatta çalındığında, başkalarıyla savaşmak zorunda kaldım ama sonunda hep kaybettim.

Garip olan şey, failin hiçbir zaman suçlanmamasıydı; bunun yerine ben, yani kurban, her zaman suçlanan oldum. Durum ne kadar kötü olursa olsun, kimse bana yardım etmedi. Her başarısızlıktan sonra her şeye yeniden başladım, ancak yine kaybettim. Bu döngü hep tekrar ediyordu.

Bu neden sürekli oluyordu? Neden bu kadar çok düşmanım vardı? Neden herkes bana zorbalık yapıyordu? Neden hep yalnızdım?

Ne işin içinden çıkabildim ne de bu çıkmazdan kurtulabildim. Fa’yı çalışsam daha iyi olur diye düşündüm!

Okurken aklıma geçmiş bir olay geldi. Bu olaya yansıyan karakterim, bu hayattaki başarımı ve başarısızlığımı büyük ölçüde belirlemişti.

Lisede bir fizik sınavıydı. Sıra arkadaşımın cevaplarımı görmemesi için vücudumu bir tarafa çevirdim. O zaman 87 puan almıştım. Sıra arkadaşım da dahil olmak üzere sınıftaki birçok kişi başarısız oldu.

Derslerimde iyi ve çalışkan olmama rağmen, öğretmenim benim gibi öğrencilerin okulda başarılı olacağını ama toplumda başarılı olamayacağını söyledi. Bunu neden söylediğini anlamamıştım ama doğru olduğu ortaya çıktı.

Çalışmaya başladıktan sonra, şöhrete olan takıntım nedeniyle, güçlü bir kişisel kahramanlık duygusuna sahiptim ve çok bağımsızdım. Büyük bir grup insanın yapması gereken şeyleri tek başıma başarabilirdim. "Kalabalığın arasından sıyrılmam" nedeniyle nasıl izole olmam? İnsanlar nasıl beni kıskanmaz? Sonuç benim için her zaman bir kayıptı.

Shifu bize şunu öğretiyor, "... uygulayıcılar diğer kişileri düşünmek zorunda..." (Kanada Fa Konferansında Fa'yı Öğretme). Fakat ben diğer insanların duygularını önemsemeden sadece kendi başarımı önemsedim. Eğer Falun Dafa'yı uygulamamış olsaydım, xinxing’imdeki ve davranışlarımdaki hatayı asla fark edemezdim.

Eğer Dafa'yı uygulamamış olsaydım, tüm hayatımı sonsuz şikâyet ve kızgınlık içinde geçirirdim. Öldüğümde çok acı çeker ve herkesten nefret ederdim. Neyse ki, Falun Dafa'yı uygulamaya başladım. Kalbimdeki kızgınlık yok oldu ve artık sözde adaletsizlikten şikâyet etmiyorum.

Kalbimdeki değişiklikler dış görünüşüme de yansıyor ve daha güzel görünüyorum.

Özellikle bu yıl, tekrarlanan Fa çalışmaları sayesinde, içimdeki şöhret arayışı şeytanını tespit ettim. Birdenbire kendimi çok daha rahatlamış hissettim ve daha enerjik oldum, buna herkes şahit oldu.

Deneme çağrısı ÇKP'nin "İki Konferansı" ile kısmen örtüşüyordu. Hükümet bizi sıkı bir şekilde izledi ve toplumdaki insanlara bizi rapor etmelerini söyledi. Fakat Dafa'nın güzelliğine şahit olan insanlar ne diyor? Yaşlı bir adam, “Bildirecek ne var? Bir şey bilsem bile hiçbir şey söylemeyeceğim!" dedi.

Bunu duyduğumda çok duygulandım - Falun Dafa iyi, Doğruluk-Merhamet-Hoşgörü iyi ve ben de bundan fayda görenlerden biriyim.

Tüm takıntılarımı ortadan kaldırmadan önce, kesinlikle bazı tatmin edici olmayan yönleri göstereceğim. Lütfen bana tahammül edin. Seviyem sınırlı, bu nedenle söylediğim herhangi bir şey Fa ile uyumlu değilse lütfen beni düzeltin.

(Minghui.org'da Dünya Falun Dafa Günü kutlamaları için seçilmiş gönderim)