(Minghui.org) Ben 17 yaşında bir Falun Dafa uygulayıcısıyım ve size yakın zamanda yaptığım bir hatadan bahsetmek istiyorum.

Çin'de üç ay gözaltında tutulduktan sonra inancından vazgeçen ve daha sonra ABD'ye gelen eski bir Falun Dafa uygulayıcısının hikâyesine rastladım. Minghui'nin, Dafa uygulayıcılarını onun programlarını izlememeleri için uyaran bir başyazı yayınladığını bilmeme rağmen, internette onun adını aradım. Bir arama sonucu, üçüncü taraf bir blog dikkatimi çekti ve sonunda okudum. Blogda, eski bir Shen Yun sanatçısı ile yapılan bir röportaj ve bu kişi ile annesi arasında geçen bir telefon kaydı yer alıyordu.

İçeriğin doğru olmadığını hemen fark etmeme rağmen merakımdan sonuna kadar okudum. İçimde yanlış bir şey yaptığım hissi vardı ama yine de fazla düşünmeden yattım.

Ertesi sabah annem beni uyandırdığında, görünürde hiçbir neden yokken, alışılmadık derecede kızgın ve sinirli hissediyordum. Aslında o gün gazeteyi teslim etmem gerekiyordu ama her nasılsa bana her zaman gazeteleri getiren uygulayıcıyı bulamadım. Gazeteleri nereden alacağımı bilmediğim için o gün gazeteleri dağıtamadım ve bütün gün sinirliydim.

Aslında, sabahleyin doğru zihin durumumum olmadığımı fark ettim. Öğleden sonra, bu kötü halimin bir gece önce okuduklarımla bir ilgisi olduğunu fark ettim. Shen Yun ile eğitim almış arkadaşlarım olduğu için blogun içeriğinin gerçeklerden uzak olduğunu biliyordum. Yıllarca Fa'yı çalıştıktan sonra, eski güçlerin bu tür içerikleri insanların kurtuluşunu engellemek için kullandığına inanıyorum. Dafa'ya olan inancım sarsılmamış olsa da, özellikle Minghui'nin buna karşı tavsiyede bulunduğunu bildiğim için, bu kişinin verdiği bilgileri ilk etapta araştırmamalıydım.

Shifu diyor ki:

"Biliyorsunuz, size daha önce bir ilkeden bahsetmiştim: Bir insanın gördüğü her şey beynine doldurulur. Pek çok iyi şey doldurulduğunda, iyi bir insan olacaktır. Ve eğer ona birçok kötü şey doldurulmuşsa, kötü bir insan olacaktır."   (Batı Amerika Uluslararası Fa Konferansında Fa'nın Öğretilmesi)

Huzursuz edici düşüncelerimi bastırmaya çalıştım ve bunu anneme anlatıp anlatmamayı düşündüm. Ancak, itibarımı kaybetmek istemedim ve tereddüt ettim, ama sonunda ona gittim. Sonrasında bir rahatlama hissettim ve sakinleştim.

Bu benim için bir uyanış çağrısıydı.