Buda Milarepa'nın Uygulama Hikayesi- 12. Bölüm

Tarih boyunca, Himalayalar birçok uygulayıcının var olduğu bir bölge olmuştur. Oradaki insanlar basit ve sade bir hayat sürmüştür. Şarkılar söyler, dans eder ve Buda-Fa'ya (Yasa) saygı duyarlardı. Yaklaşık bin yıl önce Milarepa adında bir uygulayıcı o bölgede yaşıyordu. Bir çok Buda ve Pusa, birkaç yaşam süresinde uygulama yaparak birçok acı ve zorluk çekerek aydınlanmaya ulaşmıştır. Fakat Milarepa sadece tek bir yaşamda eşit derece kudretli erdem elde etmiş ve tamamlanmaya ulaşmıştır. Daha sonra Tibet Budizminin Beyaz Mezhebinin kurucusu olarak ün kazanmıştır.

11. Bölümün devamı : Onbirinci Bölüm İçin tıklayınız

Saygıdeğer Usta hasta gözüküyordu. Gökyüzü, yağmur gibi düşen gök kuşağı ve çiçeklerin hayırlı Dharma işaretleriyle doluydu. Şimdi herkes, Saygıdeğerin başka bir dünyaya gideceğini biliyordu. Repa Zhiwa O, Ngandzong Repa ve Seban Repa gibi öğrenciler Saygıdeğere: "Usta, Nirvana'nıza hangi saf topraklarda gideceksiniz? Öğrenciler dualarını nereye yöneltsinler?" diye sordular.

Saygıdeğer ise: "Dualar da, yön önemli değildir. İçtenlikle inandığınız ve dua ettiğiniz sürece, kesinlikle sizin yanınızda olacağım. Kesinlikle dua ettiğiniz dileklerinizi yerine getireceğim.

Bu sefer Batı'daki Abhirati'nin Saf Dünyası'nda Buda Akshobhya ile buluşacağım. Daha önce size, daha fazla anlatmak istediğim şeyler olduğundan bahsettim; yani bu son arzum ve vasiyetimdir. Ben, Milarepa öldükten sonra, birkaç günlük eşya dışında, hiçbir miras bırakmayacağım. Pamuklu kıyafetlerimi ve bastonumu Rechungpa'ya verebilirsiniz. O, çok yakında geri dönecek. Lütfen ona bu iki şeyin uygulamamızın koşullu var olma ve uygulama ile ilgili olduğunu söyleyin. Rechungpa gelmeden önce, vücudumu hareket ettirmeyin.

Dharma'yı yayarken keskin bir görüş ve iyi bir gözlem için, Usta Maitripa'nın Şapkası ve Kartal/Ahşap-Sopası, Upa Tonpa'ya verilsin. Zhiwa O, lütfen bu ahşap kaseyi al. Ngandzong, lütfen şu kafatası kupasını al. Çakmaktaşı Seban Repa ve kemik kaşığı Drigom Repa için. Bu paspas, diğer öğrenciler için parçalara ayrılabilir, her biri için bir parça. Bu eşyaların parasal hiçbir değeri yok. Esas olarak bunları koşullu var olmayı size göstermek için veriyorum.

Son arzumun, vasiyetimin en önemli kısmı ise, yıllar boyu biriktirdiğim altını, ben Milarepa, hepsini bu ateş çukuru altında tutuyorum. Öldüğümde birçok öğrenci cahilce cenazemin düzenlenmesi hakkında tartışmalar da bulunacak. Bu durumda, vasiyetimi okuyabilir ve uygulamanız ile ilgili daha fazla talimat bulabilirsiniz.

Dharma'yı öğrenen bazı insanlar, pek umut verici değil. Ün ve saygı kazanmak için, burada birkaç Budist töreni düzenliyorlar, aynı zamanda çıkar için belirli iyilikler yapıyorlar. Aslında o, yüz veriyor ve bunun için bin almayı umuyor. Bu sıradan insanların çıkar adına faydalanmak için Budist törenleri düzenlemeleri, lezzetli yemeklere zehir karıştırarak tüketmelerinden farksızdır.

Öğrenciler: "Eğer canlılara yarar sağlarsa, bazı sıradan insan fenomenleri ile ilgilenebilir miyiz", diye sordu.

Saygıdeğer ise: "Eğer sıradan insan işleri yaparken, beklentiniz yoksa ve bir şeyler yapma güdüleriniz tamamen bencilikten arınmış ise, buna izin vardır. Fakat, bunu gerçekleştirmek çok zordur. Başkaları için bir şeyler yapmak isterken, aslında kişi kendi açgözlülüğünden bunu yapıyorsa, bunun, ne yapan kişiye ne de başkalarına bir faydası olmaz. Bu aynı, yüzmeyi bilmeyen ve buna rağmen, yüzmek isteyen birisi gibidir. Bu durumda o, yüzemeyecek ve boğularak acımasız bir ölüm yaşayacaktır. Boşluğun gerçekliğini bilmeden, başkalarına yardım etmek için bir şeyler yapmak isteğinizden vazgeçmeniz daha iyidir. Uygulama ve aydınlanma olmadan, diğer canlılara yardım etme isteği, kör bir insanın kör bir insana rehberlik etmesine benzer. Sonunda bencillik uçurumuna düşülür. Aslında, boş alan sonsuzdur ve canlılar da sayısızdır. Uygulamayı tamamladıktan sonra, canlıları kurtarmak için, bir çok yol vardır. Herhangi bir yerde ve zamanda canlılara kurtuluş sunabilirsiniz. Tamamlamadan önce, saf niyet ve büyük bir şefkate sahip olmalısınız ve tüm canlılara fayda sağlamak için özenle Budalığı geliştirmelisiniz. Lütfen giyim, yemek, şöhret ve çıkara dayalı, tüm düşüncelerinizi bırakın. Zorluklarla karşılaşın ve yükü kalbinizde taşıyın. Bu şekilde uygulama yapılmalıdır. Bu, canlıları kurtarmak içindir. Yani, yolu bulmak: uygulama yapmak ve nihayetinde kendiniz ve başkaları için tüm kazanımları elde etmek içindir."

Saygıdeğer Milarepa devamında şu sözleri söyledi: "Artık daha fazla burada kalamam. Lütfen sözlerimi iyi hatırlayın ve geleneğimi devam ettirin." Bu sözler ile birlikte, bir tezahür olarak, 84 yaşında ölmek için derin meditasyona girdi. Bu, 14 Aralık 1135 sabahıydı. Yıldızlar neredeyse kaybolmuş ve neredeyse güneş doğmuştu. Saygıdeğerin, fiziksel bedeni Dharma-doğasına ulaşmıştı ve bu kendisini Nirwana olarak göstermişti.

O anda, göksel yaşamların ve Dakinilerin toplantısı ve kutsal sahnesi daha da büyük ve görkemli bir hale geldi. Gökyüzünde kocaman, parlak bir gökkuşağı belirdi, bu o kadar canlı bir görüntüydü ki, sanki elle kavranabilecek gibiydi. Tüm renkler gökyüzü ile birleşti ve sekiz yapraklı bir lotus, gökkuşağının merkezinde belirdi. Lotus çiçeğinin üstünde güzel bir mandala görüldü. Dünyadaki en iyi ressam bile böylesine zarif bir sahneyi yaratamazdı. Üstteki beş renkli bulut ise, pankartlara, bilekliklere, şemsiyelere ve diğer birçok sınırsız biçimlere dönüştü. Her türlü renkteki, farklı türdeki çiçekler, yağmur gibi gökten düşüyordu. Renkli bulutlar dağ zirvelerini dört yönde daire içine aldılar. Stupa gibi bulutlar, Chubar'ın merkezini çevreledi. Herkes güzel cennet müziğini duyabiliyor ve övüyordu. Güzel kokular dünyayı kaplamıştı. Dünyevi insanlar bile havadaki cennetsel yaşamları ve tanrıları görebiliyorlardı ve onlara adaklar sunuyorlardı. İnsanlar göksel yaşamları çıplak gördüğüne şaşırmışlardı, ama göksel yaşamlar insanların etten oluşan vücutlarının kokusundan tiksiniyordu ve bu yüzden,
insanların yanından geçerken sık sık yüzlerini kapatıyorlardı. Bazen göksel yaşamlar ve insanlar birbirleriyle konuşuyor veya selamlaşıyorlardı. Herkes bu olağanüstü sahneleri görebiliyordu.

Nyanam'daki sadaka bağışçıları, Saygıdeğerin Nirvana'ya girdiğini duydu ve hepsi Chubar'a akın etti. Onlar Chubar'daki eski öğrencilere, onlara Saygıdeğerin vücudunu verip onu defnetmek için Nyanam'a götürmeleri için çeşitli nedenler sıraladılar. Fakat bu talep eski öğrenciler tarafından reddedildi. Bunun üzerine Nyamlılar, cenaze merasimlerinin biraz geç yapılmasını istediler, bu sayede diğer tüm inananların katılma fırsatına sahip olacağını belirtiler. Chubar'daki sadaka bağışlayanlar ise bunu kabul etti. Sonra Nyanam'lılar kendi aralarında tartıştı ve Usta'nın bedenini zorla almaya çalışmak için bir grup güçlü insanla geri döndüler. Chubar'daki sadaka bağışlayıcılar ile tartıştılar ve bu kaosta neredeyse kavga çıkacaktı. Eski öğrenciler bunu gördü ve: "Hepimiz Saygıdeğere inanıyoruz. Lütfen tartışmayı bırakın. Saygıdeğer Chubar'da Nirvana'ya girdiğinden, cenazesinin Nyanam'da yapılması uygun olmaz. Lütfen burada bekleyin. Yakma işlemi bittikten sonra, kesinlikle size vereceğimiz bazı emanetler ve küller olacaktır. Aniden gökyüzünde, cennetten bir yaşam belirdi ve Saygıdeğerin sesiyle konuştu.

Sadaka bağışçıları, inananlar ve uygulayıcılar, bir kez daha Saygıdeğeri sanki görmüş gibi inanılmaz derecede mutlu oldular.Tartışmayı bırakıp içtenlikle dua ettiler. Sonunda, Nyanam halkı, düşünülemez bir biçimde, Chubar'da uzun süredir uygulayıcıların ve sadaka bağışlayanların koruduğu vücuda ek olarak, Saygıdeğerin başka bir bedenini aldı. Onlar bu vücudu taşıdılar ve Lapchi kar dağlarındaki Dudul Puk'ta yakmaya gittiler. Ve tekrar Nirvana sırasındaki, 5 renkli gökkuşağı, renkli bulutlar, göksel müzik, güzel koku ve diğer uğurlu görünümler ortaya çıktı.

Chubar'daki sadaka bağışçıları ve eski uygulayıcılar altı gün boyunca içtenlikle dua ettiler. Aniden, Saygıdeğerin yüzü, sekiz yaşındaki bir çocuğunki gibi parlamaya başladı. Eski öğrenciler tartıştı ve: "Rechungpa muhtemelen gelmeyecek. Beklemeye devam edersek, belki hiçbir şey geride kalmaz, törenlerimiz için küller bile geriye kalmayacak. Tez zamanda, yakma işlemini yapalım." dediler. Tartışmadan sonra, herkes tekrar Usta'nın yüzüne baktı ve bedeni mağaranın ağzına çıkardılar. Bedeni yakmak için bir sehpa yaptılar ve bedeni üstüne koydular ve mandala boyası ile bir mandala çizdiler. Bu cennetsel bir tören ile kıyaslanamamasına rağmen, insan dünyasının en iyi armağanlarının ve ritüellerin bir parçasıydı. Bedeni yakma işlemi, dualardan ve törenlerden sonra şafakta yapılacaktı. Fakat bunu denemelerine rağmen başarısız oldular, bir türlü ateşi yakamadılar. Bunun üzerine, bir gökkuşağı ve 5 Dakini belirdi.

Ngandzong: "Saygıdeğer'in son arzusu ve Dakini'lerin söylediği de, Rechungpa gelmeden Saygıdeğer'in bedenine dokunmamız ile ilgiliydi. Ancak Rechungpa gelmedi ve vücut yakında bozulmaya başlayacak. Bu durumda ne yapmalıyız?" dedi.

Repa Zhiwa ise şöyle seslendi: "Saygıdeğer ve Dakini'lerin talimatlarını takip etmeliyiz! Vücudu yakmayı denedik, fakat başarılı olamadık, Rechungpa kesinlikle yakında gelecektir. Gelin içtenlikle dua edelim." Bunun üzerine, bedeni tekrar mağaranın arkasına geri götürdüler ve ciddiyetle dua etmeye devam ettiler.

O sırada, Rechungpa Lorodol'daki bir tapınakta meditasyon yapıyordu. Bir gün, gece yarısını geçmişti ki, Rechungpa berraklık ve uyku durumunda iken, boş alanın etrafını tamamen aydınlatan bir kristal bir stupa gördü. Sayısız Dakini, stupa'ya başka bir dünyaya kadar eşlik ediyordu. Orada, tüm dünyada Vajra kardeşleri ve sadakaları bağışçıları vardı. Göksel yaşamların ve Dakini'lerin şarkıları gökyüzünün her yerini hayal edilemez bulut-armağanları ile dolduruyordu. Rechungpa, stupa önünde secde ediyordu ve birden stupa'da, Saygıdeğerin yüzü göründü. Saygıdeğer Rechungpa'ya şöyle seslendi: "Oğlum, sözlerimi takip etmemiş ve zamanında geri dönmemiş olmana rağmen, son kez baba ve oğul olarak, tekrar buluşabilsek çok mutlu olurdum. Sen ve ben gelecekte birbirimizi göremeyebiliriz. Lütfen bu değerli fırsatı kaçırma ve son bir kez konuşalım." Bu sözlerle Saygıdeğer, Rechungpa'nın başına elini koydu ve ona gülümsedi. Hüzün ve neşe dolu Rechungpa, benzeri görülmemiş bir güven ve harika bir duygu yaşadı.

Rechungpa uyandığında, Saygıdeğer'in ondan belirli bir zamanda geri gelmesini istediğini hatırladı ve bunu yerine getirmediği için çok üzüldü. "Acaba Saygıdeğer Nirvana'ya mı girdi?" O anda, dayanılmaz bir üzüntü ve güven duygusu onu kaplamıştı ve içtenlikte dua ederek: "Usta, zamanında buradan ayrılmadığım için pişmanlık duyuyorum. Fakat şimdi yola çıkıyorum!" Bunu düşündüğü sırada, gökyüzünde iki genç kadın belirdi ve ona şöyle seslendi: "Rechungpa, Saygıdeğer Saf Topraklara gidiyor. Yeterince hızlı olamazsan, onu bu hayatta bir daha göremeyebilirsin. Lütfen acele et."

Rechungpa, sadece Usta'sını düşünürken, aceleyle geri dönmek için çaba gösteriyordu. Kuş cıvıldaması şafağın geldiğinin bir belirtisiydi.

Rechungpa ruhunun derinliklerinden dua etti ve doğaüstü güçlerini kullandı. Bir veya iki saat gibi kısa bir sürede, bir at veya eşekle iki ayda gidilebilecek seyahat süresini bir mesafeyi uçarak geçti. Drin'e geldiğinde, güneş doğmaya başlamıştı ve etraf aydınlıktı. Orada dinlenmek için oturdu. Sonra yukarıya baktı ve her yerde hayra işaret eden bulutlar gördü. Özellikle, Saygıdeğer'in Nirvana'ya girdiği dağın tepesinde, parlak ışık yayan devasa ve sınırsız bulut kubbesi vardı. Sayısız Göksel Yaşam ve Dakini, beş duyu için büyük bir sadaka bağışında bulundu. Bazı Göksel Yaşamlar dualar, kimileri ise yeminler etti ve diğerleri ise secde etti ve içlerinden bazıları da ilahi şarkılar söyledi. Rechungpa bunu gördüğünde, içinde hüzün ve neşe duygusu belirdi. İçindeki şüpheyi gidermek amacıyla, cennetsel bir canlıya sordu: "Neden burada törenler düzenleniyor ve ibadet ediyorsunuz?"

Cennetsel Yaşam ise: "Sağır mısın, yoksa kör müsün? Cennetin ve yeryüzünün bu özel buluşması hakkında bir şey bilmiyor musun? Mila Zhepa Dorj, Dakini'lerin Saf Topraklarına gidiyor. Göksel yaşamlar ve insanlar ibadet törenleri düzenliyorlar. Senin bundan haberin yok mu?"

Rechungpa bu kelimeleri duyduktan sonra, büyük bir acı hissetti, sanki biri kalbini bıçak ile delmiş gibiydi. Saygıdeğer'in Nirvana'ya girdiği mağaraya doğru koştu. Stupa şeklindeki bir platoya ulaştığında, sanki bir rüyada gibi Saygıdeğer'in ona gülümsediğini gördü ve ona seslenerek: "Bu gelen oğlum Rechungpa mı?" dediğini duydu.

Onu gördüğünde, Rechungpa çok mutlu oldu ve Saygıdeğer'in hala hayatta olduğunu düşündü.Bunun üzerine, ustasının önünde secde etti ve ustasını selamladı. Sonra Saygıdeğer'e birçok soru sordu ve birbiri ardına cevaplar aldı. Sonunda, Saygıdeğer Rechungpa'ya: "Oğlum ilk önce ben gitmeliyim", dedi. Lütfen daha sonra yanıma gel ve seni kabul edeceğim. Lütfen sözlerimi unutma." dedi. Saygıdeğer bu sözleri söyledikten sonra anında kayboldu.

Kalbindeki belirsizlikle birlikte Rechungpa, Chubar'a geldi ve mağaraya ulaştı. Orada, Saygıdeğer'in bedeni önünde, yas tutup dua eden öğrenciler ve sadaka bağışçılarını gördü. Yeni öğrencilerin çoğu, daha önce Rechungpa'yı görmemişti ve ona yaklaşmasını engellediler. Bunun üzerine Rechungpa, derin bir üzüntü yaşadı ve ağlayarak şarkı söyledi:

"Saygıdeğer Ustam, merhametli bir Baba gibidir,
o koşulsuz merhamete sahiptir.
Usta, ağlamamı duyabiliyor musunuz,
koşulsuz merhamet ile?
Bana acımıyor musunuz,
ah, merhametli babam ve Ustam?

Rechungpa'nın şarkısı mağaraya girerken, Saygıdeğer'in yüzü aniden hala yaşıyormuş gibi parıldamaya başladı. Vücudu kendi başına, birden alevler içinde kaldı. Repa Zhiwa O, Ngandzong Repa ve diğer ana öğrencileri ve sadaka bağışçıları Rechungpa'nın şarkısını duyduklarında, onu selamlamak için dışarıya çıktı. Yeni öğrenciler onu tanımadığından ve içeriye girmesine mani olduklarından, Rechungpa çok üzülmüştü. İnançlı ve içtenlikle söylenen bu şarkılar, Saygıdeğer'in kalbine dokundu. Saygıdeğer, Buda-doğasına ve aydınlık Nirvana'ya girmiş olmasına rağmen, parlaklığın içinde dik bir şekilde oturuyordu ve yeni öğrencilere şöyle seslendi: "Yeni uygulamaya başlayan öğrencilerim, lütfen yapmayın. Rechungpa bir aslan gibidir ve saygınızı hak ediyor." Sonra Rechungpa'ya: "Oğlum, lütfen kendini kötü hissetme. Buraya babana gelebilirsin."

Bu mucizeyi gördüklerinde, herkes çok şaşırdı ve hayranlıkla doldu. Çok mutlu oldular.

Rechungpa vücuda yaklaştı ve Saygıdeğer'e sarılarak ve yüksek sesle ağladı. O anda kedere boğulmuş biçimde, bilincini kaybetti ve yere düştü. Uyandığında, öğrencileri ve sadaka bağışçılarını sunağın çevresinde toplanmış şekilde gördü. Saygıdeğer'in vücudu saf bir vajra gibi değildi, o sekiz yapraklı lotus çiçeği ateşinin tam ortasında sabit bir şekilde oturuyordu. Sağ eli alev uçları üzerinde öğretme el hareketini gösterirken, sol eli yanağında şarkı pozisyonunda destekleniyordu. Saygıdeğer, Rechungpa ve diğerlerinin önünde şöyle dedi: "Lütfen benim gibi yaşlı bir adamın şarkısını duyun." Sonra sunağın üzerinde, altı temel elementin şarkısını söyledi.

"Güzel oğlum Rechungpa,
son isteğimi ve son şarkımı duy;
Üç Diyar ve ateş denizindeki reenkarnasyon
olgusunda, Beş temel birleşim ve yanılsama olan vücut,
en önemli anahtardır.
Aç gözlü bir biçimde kıyafetler ve ihtiyaçların peşinde koşmak,
dünyevi şeyler asla son bulmaz.
Artık dünyevi yanılsamalara son verilmeli, Rechungpa!

Yanıltıcı illüzyonda,
maddeden arınmış bir zihin anahtar rolü oynar.
Vücut odaklı bir zihin
Dharma'nın doğasına ve gerçekliğine asla ulaşamaz.
Şefkatli bir zihni koru, Rechungpa!

Zihin ve maddeyi, al ve uzaklaştır
zihin ve algı Bardo'daki anahtarıdır.
Birçok kez bedeni düşünmek ya da düşünmemek,
gerçeklik böyle asla anlaşılamaz.
Gerçeği iyi izle, Rechungpa!

Altı diyar kaos içinde, ışıksız bir şehir gibi,
günahlar ve karma bir dağ gibi yığıldı.
Açgözlülük ve öfke gibi sıkıntılar devam ettiğinde,
İnsanların saygınlığı tanınmaz hale gelir.
Artık açgözlülük ve öfke yok, Rechungpa!

Saf Topraklarda Binlerce Buda,
Dharma muhteşem bir şekilde öğretmekte.
Sadece bu ilkeler hakkında konuşup, tatlı sözlere bel bağlayarak,
gerçeğin kendisine asla anlaşılamaz.
Geçici olan hiç bir öğretiye izin verilmez, Rechungpa!

Ustalar, Tanrılar ve Dakiniler,
onları dualarında birleştir.
Samimi Aydınlanma, iyi işler ve doğru uygulamalar,
Bu üçlüye uyum sağlayarak meditasyon yap.
Bu yaşam, gelecekteki yaşam ve bardo
iyi uygula ve Dharmayı daima hatırla.
Bunlar sana yönelik son sözlerim
ve benim nihai vesayetim.
Bunlardan başka sana bir şey aktaramam,
onları takip ederek uygulamanda ilerle oğlum!"

Bu sözlerden sonra, Saygıdeğer, tekrardan aydınlığa ve Buda-doğasına geçiş yaptı. Saygıdeğer Nirvana'ya girdikten kısa bir süre sonra sunak parlamaya başladı ve kare şeklinde bir saraya dönüştü. Orada birçok çeşit ve olağanüstü sadakalar vardı, bunlardan bazıları parlak şemsiyeler, renkli bulutlar ve pankartlar idi. Aydınlığın içinde bir sürü güzel periler belirdi ve onlar muhteşem bir müzik eşliğinde şarkı söylediler ve dans ettiler. Sunağın üzerindeki boş alandan cennetsel erkek çocuklar ve periler, sunak olarak tatlı çiğ ile dolu şişeler tutuyorlardı. Öğrenciler ve sadaka bağışlayıcılar sunakta oturan Saygıdeğeri farklı tezahür şekillerinde görüyorlardı. Kimisi onu Hevajra, bazıları onu Chakrasamvara, diğerleri onu Guhyasamaja veya Vajrayogini olarak görüyordu. Farklı karmik ilişkilere ve temellere bağlı olarak, hepsi Saygıdeğeri farklı Buda bedenleri şeklinde görüyordu.

Sonra sayısız Dakini'ler boşluğu doldurdu ve birlikte şarkı söyledi:

"Saygıdeğerin Nirvana'ya gittiği zaman,
İnsanlar ve göksel yaşamların hepsi onun için yas tutuyor.
Bazıları sürekli ağlıyor ve gözyaşı akıtıyor,
kimilerinin başı dönüyor ve üzgün olmalarından başlarını
bile tutamıyorlar.
İç ısı, kendini infilak eder,
alevler sekiz yapraklı nilüfer çiçeği gibi;
yedi hazine ve sekiz öğüt,
Binlerce sadaka görünüyor.
Yüksek sesle şarkı söylenen ve tüm müzik aletleri orada,
inanılmaz derecede harika melodiler çalıyorlar.
Göksel kızlar ateşten çıka geliyor,
çok büyük iç ve dış sadakalar getiriyor.
Güzel kokulara bandırılmış ve çok hoş bir ortam,
Şemsiye ve afişler muhteşemliği sergiliyor.
Sadakalar hayırlı haberler getiren cennet kızlarından geliyor,
kutsal eşyalar saf beden ile birlikte ortadan kayboldu.
Fiziksel beden artık agrega olmadan yakılır,
Usta'nın kutsal eşyaları nadir ve değerlidir.
Gerçek vücut yüksek, boş alan gibi
zarif dilekler ile, vücut Dharma bulutları gibi iyilikle dolu.
Dönüşen vücudun ödülü, çiçek yağmuru gibi
sayısız canlıları olgunluğa kavuşturuyor.
Dharma doğası boş ve doğumdan arınmış,
Boşluk doğum ve yok oluştan farklı,
doğum ve yok oluşun kendisi boşluk.
Bu, boşluğun ve var oluşun en derin anlamıdır ve
ve hiç kimse bununla ilgili kafa karışıklığı yaşamamalı."

Dakini'ler bu şarkıyı söyledikten sonra neredeyse karanlık çökmüştü. Gökyüzü kararıyordu ve sunaktaki ateş çoktan sönmüştü. Sunağın içindeki ve dışındaki kutsallıktan şaşkına dönen öğrenciler, sunağın ortasına baktı ve orada parlak bir stupa gördüler. Stupa içinde bazıları chakrasamvara, bazıları Vajrayogini veya Hevajra'yı, bazıları da vajra çanını, havanları, şişeleri, mudrayı ve her türlü vücut, konuşma ve zihin belirtileri gördü. Hatta bazıları, altın parlaklığı, deniz suyu, ateş gördüler ve hatta içinde hiç bir şey görmeyenler de vardı.

Öğrenciler sıcak havanın dışarıya çıkması için sunağın kapısını açtılar. Ertesi gün kutsal emanetler için geri dönmek istediler. O gün, hayal bile edilemez birçok işaret ile geçti. O gece, hepsi kafalarını sunak kapısına doğru çevirerek uyudu. Rechungpa ertesi sabah uyandığında, kutsal emanetler için sunağa gelen beş büyük Dakini'yi gördü. Onlar beş duyu için kolyeler, kemik takılar, mücevherler takmışlardı. Bir süre sonra, beş büyük Dakini'nin sunaktan aydınlatıcı bir şey aldığını ve uçup gittiğini gördü. Gördüğü şeye hayret eden Rechungpa aniden Dakini'lerin Saygıdeğere ait kutsal eşyaları aldığını fark etti. Bunun üzerine panikledi ve aceleyle dışarıya çıktı ve Dakini'leri havada emanetler ile birlikte gördü. Rechungpa geri döndü ve diğer tüm öğrencileri uyandırdı. Sonra onlar sunak kapısını açtığında, tek bir kutsal emanetin geride bırakılmadığını gördüler. Derin bir üzüntüyle Rechungpa, Dakini'lerden insan dünyasındaki öğrenciler için bazı kutsal emanetlerin onlara bırakılmasını istedi.

Dakini'ler ise: "Siz, gerçek öğrenciler, en iyi kalıntıları aldınız ve gerçek bedeni gördünüz. Bu sizin için yeterli değil ise, o zaman Saygıdeğere dua edin, o size mutlaka bir şeyler verecektir. Diğer insanlara gelince, güneş ve ay kadar parlak olan Saygıdeğer ile kıyasla, onlar ateşböcekleri bile değil. Onlar kutsal emanetler ile ne yapacaklar. Bu kutsal eserler bizim." Sonra havada hareketsiz kaldılar. Öğrenciler Dakini'lerin sözlerini duyduklarında ve bunun üzerine düşündüklerinde, onların söylediklerinin doğru olduğunu biliyorlardı ve çok pişmanlık duydular.

Sonra, Dakini'lerin ellerinden ve Saygıdeğerin kalıntılarından bir kuş yumurtası büyüklüğünde - sunağın üzerine düşen beş renkte ışıldayan parlak bir ışık gördüler. Öğrenciler kutsal emanetlerin aşağı indiğini gördü ve hepsi onları almak için ellerini uzattı. O anda kutsal emanetler birden geri uçtu ve Dakini'nin ışık saçan elleri ile eriyerek, dönüştü ve ışık aniden ikiye bölündü: Birisi, üzerinde güneş ve ay bulunan, yastıklı bir aslan tahtı gibi görünüyordu ve diğerinde ise, seramik sırlı bir stupa görüldü. Stupa beş renkli ışık yaydı - kırmızı, beyaz, mavi, sarı ve yeşil. Işık üç bin dünyayı aydınlattı. 1002 Buda tam ortasında, Saygıdeğer Milarepa tam merkezinde oturuyordu ve milyonlarca Dakini ona sadaka sunmak için toplanmıştı ve iki göksel peri aşağıda stupa'yı tutuyordu.

Şarkı bittikten sonra, Dakini'ler stupa'yı tuttu ve Saygıdeğeri Dakini'lerin Saf Dünyası'na davet etmeye hazırdı. O, sırada Repa Zhiwa O: "Bu dünyadaki canlılar adına, Dakini'lerden bu stupa'yı bu insan dünyasında bırakmasını istemeliyim, böylece öğrenciler onun önünde sadaka verebilirler." dedi. Sonra, üzgün bir şekilde ve içtenlikle dua etti.

Dakini'ler stupa'yı tutup gerçek öğrencilerin üzerinden uçtuğunda, birden stupa'dan iplik kalınlığında ışıklar dışarıya doğru belirdi. Her öğrencinin kafasında da, ışık ipliği çıktı. Herkes Stupa'nın ortasından uçup çıkan ve Hevajra'ya, Chakrasamvara'ya, Guhyasamaja'ya ve sayısız Buda'ya dönüşen ve Dakini'ler tarafından çevrilmiş olan herkes, Saygıdeğeri gördü. Sonunda, tüm Budalar ve Pusalar ışığın içinde eriyip Saygıdeğerin kalbinin içinde birleşti. Sonra Saygıdeğer, Cennet müziği eşliğinde, doğudaki Abhirati Saf Dünyası'na kabul edildi.

Bazı öğrenciler, Saygıdeğerin mutlu vücudunu, süslemeli bir aslan tahtında otururken gördü. Guhyasamaja liderliğindeki dört Dakini ona eşlik ediyordu. İnanılmaz güzellikteki cennet müziği ve sadaka bulutlarıyla, Abhirati'nin Doğudaki Saf topraklarına uçtular.

Saygıdeğerin görüş mesafesinden çıktığını gören gerçek öğrenciler, artık kutsal emanetler alamayacaklarını düşündüler ve yüksek sesle ağlamaya başladılar ve dua ettiler. Birden gök yüzünden, Saygıdeğerin sesini duydular: "Öğrencilerim, lütfen üzülmeyin. Bir taş çıkıntısının altında dört oyulmuş karakter bulacaksınız. Sonra orada bir kutsal emanet bulacaksınız." Onlar uçurumun yakınındaki her yere baktılar ve sonra Chubar'daki bir tapınakta hala görülebilen bir taş üzerine kazınmış kelimeleri buldular.

Öğrenciler, Saygıdeğer'in başka bir dünyaya gittiğini gördüler ve çok üzüldüler. Onlar Saygıdeğerin Saf Toprağı'nda yeniden doğabileceklerini biliyorlardı. Ayrıca, Saygıdeğer'in tüm tezahürlerinin, Buda-Yasası ve canlılar için olduğunu anlamışlardı. Onlar kararlı bir şekilde ve kendilerine ve başkalarını fayda sağlamaya hazırlardı. Böylece, Saygıdeğerin vasiyetini okumaya ve ateş yakılan yerin altında altın aramaya başladılar.

Aslında Saygıdeğer'in altına sahip olmadığını bilseler de, hepsi hala iradesini takip ediyorlardı ve ateşin yakıldığı yerin altına baktılar. Tahmin ettikleri gibi, ateşin yakıldığı yerin altına yerleştirilmiş bir pamuklu elbise, iç kısmında keskin bir bıçak olan ve sapa tutturulmuş bir tığ buldular. Ayrıca küçük bir tatlı ve beze sarılı bir bileme taşı vardı. Bıçağı yakından incelediler ve üzerinde birkaç kelime yazıldığını gördüler: "Şekeri ve elbiseleri kesmek için bu bıçağı kullanın ve onlar asla tükenmeyecektir. Bu şekilde tatlıyı ve kıyafetleri herkesle paylaşabilirsiniz. Tatlıyı yiyen veya bir parça giysi alan herkes artık Üç Alt Dünya'ya düşmeyecek. Milarepa'nın Samadi-Yemekleri ve kıyafetleri Ustalar ve Budalar tarafından desteklenmiştir. Adımı duyan ve bana inanan herkes, yedi nesil boyunca Üç Alt Dünya'ya düşmeyecek ve son yedi neslin kalanları hatırlayacaktır. Bu, Buda'ların ve Pusa'ların bir kehanetidir. Eğer biri Milarepa'nın altına sahip olduğunu söylerse, bu kişi dışkı yemelidir." Vasiyetin son cümlesini okuyan öğrenciler, kendilerini gülmekten alıkoyamadı ve hepsi çok mutlu oldu.

Böylece tatlıyı bıçakla kestiler. Kaç kere kestikleri önemli olmaksızın, daima tatlı kalıyordu. Aynı şey giysi için de geçerliydi - kaç kez kestiklerine bakılmaksızın, giysi her zaman orijinal boyutunda kaldı. Birçok kez kestikten sonra, herkes bir parça giysi ve tatlı aldı. Tatlıyı yiyen hastalar iyileşti. Kötü doğuş kalitesine sahip ve büyük sıkıntılar çekenler ise, yavaş yavaş bilgelik ve iyilik geliştirdi.

Cenaze töreni sırasında gökten beş renkli çiçekler düştü. Çoğu, insanların kafalarına dokunduklarında ortadan kayboldu ve bazıları yere düştü. İnsanlar onları topladığında, çiçeklerin yapraklarının arı kanatları kadar ince ve çok güzel olduğunu gördüler.

Chubar'da göksel çiçekler ayak bileği ile diz boyuna gelecek kadar toprağı kapladı. Diğer bölgelerde de, çiçekler gökten gelen kar taneleri gibi düştü. Tören sona erdiğinde, bu harika ve muhteşem işaretler yavaşça ortadan kayboldu.

Yıllarca, Saygıdeğer'in anıldığı günlerde, gökyüzünde gök kuşakları ve gökten düşen çiçekler görüldü. Göksel melodiler ve hoş kokular etrafa yayıldı ve diğer birçok harikalar birlikte havada dolaşıyordu. Buna ek olarak, ülkenin her yerinde birçok farklı güzel çiçekler açmıştı. Her yıl bol miktarda ekinler bulunuyordu ve hiçbir hastalık ya da savaş yoktu. Çeşitli mucizeler birbiri ardını takip ediyordu - hepsi saymak için çok fazlaydılar.

(Son)

Çince versiyonu