​Uygulamamda Geç Uyanışım

(Minghui.org) Falun Dafa’yı uyguladığım 20 yıldan fazla zaman içinde birçok büyük ve küçük sıkıntı yaşadım ve xinxing’imi bir dereceye kadar geliştirdim. Ama iftiraya uğradığımda, küçük düşürüldüğümde veya insanların bana karşı kötü bir tutumu olduğunda, olaylarla sakin bir kalple yüzleşmekte sıkıntı çekiyordum.

Uygulamaya başlamadan önce bu sorunum vardı. Hatalıysam, birisi bana hatalı olduğumu söyleyebilirdi, ama benim açımdan yanlış bir durum yoksa ve birisi beni suçlarsa, o kişiye kendimi haklı göstermek zorunda hissederdim. İftiraya uğrarsam veya küçük düşürülürsem, o kişiye bunu mantıklı göstermem çok daha gerekli bir hale gelirdi. Mesele hiçbir çözüme kavuşmazsa, sorunun orda kalmasına izin vermezdim. İnsanların “ölümüne tartışan” olarak tanımlayacağı insan tipiydim.

Birçok yıldır uygulama yaptıktan sonra, dikkatsizce konuşmak, önemsiz şeylerden rahatsız olmak, küçük düşmemeye ve itibarımı kaybetmemeye önem vermek, üzerime düşmeyen şeyler yaparak başkalarına karşı yeterince saygı göstermemek, bencil olmak ve kendimi başkalarından öncelikli tutmak gibi birçok takıntıdan çoktan kurtuldum.

Fa-düzeltmesinin son aşaması sırasında, merhametli Shifu Li (Falun Dafa’nın kurucusu) bu takıntılardan kurtulmam için ortamlar ayarlayarak bana yardım etti. Bir okulda temizlik işi yapıyordum ve başka bir uygulayıcıyla birlikte iki yatak odalı bir ev kiraladım. Her birimizin kendi yatak odası vardı, mutfak ve banyoyu paylaşıyorduk. Uygulayıcı çalışmıyordu, bu nedenle programlarımız farklıydı ve üç işi farklı zamanlarda yapıyorduk. Her gün temel olarak üç işi yapıyordum. İşe gidiyor, eve dönüyor ve daha sonra yüz-yüze gerçeği açıklamak için dışarı çıkıyordum.

Hiçbirimiz bilgisayar kullanmayı bilmiyorduk, bu nedenle dışarı çıkıp Haftalık Minghui, broşürler ve çıkartmalar gibi gerçeği açıklama için kullandığımız materyalleri alma konusunda bu uygulayıcıya bel bağlıyordum. Bu uygulayıcı her ne alırsa sadece onu kullanıyordum. Bu uygulayıcı 60’ın üzerindeydi. Hiçbir geliri yoktu ve sadece küçük bir miktar birikimi vardı. Kira ve günlük yaşam masraflarından başka her hafta bu materyalleri tekrar almaktan kaynaklanan ulaşım ücretlerini ödemek zorundaydı. Bazen iki otobüse binmesi gerekiyordu ve gidip gelme yolculuğu ona sekiz yuan’a (bir dolardan biraz fazla) mal oluyordu. O sekiz yuan’ı tutumlu bir şekilde kullanmasaydı, elindeki para bütün bir günlük geçim masraflarını karşılayamazdı.

Uygulayıcı bir gün bana dedi ki: “İstediğin çıkartmaları almayacağım. Onları kendin gidip alabilirsin.” Bunu neden dediğini gerçekten anlayamadım. Yolculuğu karşılayabilecek durumda olup olmadığı hakkında düşünmemiştim ve yanlış anlayıp dengesiz olduğunu düşündüm, bu nedenle bu uygulayıcıdan memnun değildim. Daha sonra, başka bir uygulayıcı bana bazı çıkartmalar getirdi ve gerçeği açıklama materyallerinden yoksun kalma acil sorunumu çözdü.

Birkaç gün geçti ve uygulayıcı bazı çıkartmalar almak için dışarı çıkıp daha sonra onları odama getirdi. Ona düşüncesizce dedim ki: “Onlara artık ihtiyacım yok. Bende yeterince var.” O sözleri söylememden sonra, kin tuttuğumu ve Fa’dan çoktan sapmış olduğumu biliyordum. Ancak sözler çoktan çıkmıştı. Bastıramadığım bu kin aramızda bir engel yarattı ve ilişkimiz gerginleşti. Sorun gittikçe daha ciddi oldu. Uygulayıcı biraz para kaybettiğini söyledi ve benden şüpheleniyordu. Doğrusu, bir uygulayıcıyı olduğum için kesinlikle bir uygulayıcı arkadaşın parasını almış olamazdım, ama bu sorunun bir sebebi olmalıydı. Uygulayıcı tabii ki benden parayı ona geri vermemi istemiyordu. Ama aynı çatının altında yaşıyorduk, bu nedenle evde para kaybettiğinde sessiz kalamazdı.

Bu olaylar serisi takıntılarım nedeniyle meydana geliyordu. Temel takıntıyı bulmamış olsam da kin besleme, kişisel kazanç ve başkaları tarafından iftiraya uğramak istememeye yönelik takıntımı gördüm.

Daha sonra Minghui.org’da okumuş olduğum bir hikayeyi hatırladım. Hikayenin genel hatları şöyleydi, bir hasta hastalığını tedavi etmesi için evine bir doktoru davet etmişti. Doktor ayrıldıktan sonra, hasta yatağının altında bulundurduğu paranın olmadığını fark ediyordu. Hasta doktorun parayı almış olduğundan şüpheleniyordu ve oğlundan onu istemesi için doktorun evine gitmesini istiyordu. Doktor hiçbir açıklama girişiminde bulunmadan hastanın oğluna para veriyordu. Bir müddet sonra, hasta yatağının altını düzenliyordu ve paranın battaniyelerin içinde katlanmış olduğunu buldu. Hasta oğlunu parayı geri vermesi için doktorun evine geri gönderdi. Hastanın oğlu doktora neden ilk seferinde kendini açıklama girişiminde bulunmadığını sordu, doktor cevap verdi, “Babanın ciddi şekilde hasta olduğunu biliyordum. Boş elle geri dönseydin, baban kızabilirdi ve bu da durumunu kötüleştirebilirdi.” Hastanın oğlu etkilenmişti ve doktorun önünde diz çöküyordu.

Geçmişte, ortalama bir doktor bile başkaları tarafından haksız davranıldığında bunu hafife alabiliyordu. Hastasını düşünebiliyordu ve parasını feda etmek istiyordu. Ben Dafa’yı uyguluyorum, bu nedenle benim böyle bir düşünce aleminde olmam çok daha gerekli. Parayı çıkarıp uygulayıcıya vermeye karar verdim. Ama uygulayıcı onu kabul etmedi ve mutsuz görünüyordu. Yapmam gerekeni yapmışken neden hala mutsuz olduğunu merak ettim.

Aramızdaki engeli ortadan kaldırmak için düşüncelerimi açık bir kalple paylaşmak amacıyla birçok kez uygulayıcının yanına gitmek istemiştim. Ama küçük düşmek istemiyordum ve uygulayıcının kötü görünmeme neden olabileceğinden korkuyordum. Bir keresinde uygulayıcının kapısına kadar gittim ve tıklamak üzereydim, ama hemen elimi geri çektim. Fark ettim ki aynı çatı altında yaşadığımızdan dolayı bunun hakkında başka bir gün konuşmak için tam olarak başka bir fırsat bulabilirdim. İşe gidiyor, gün içerisinde gerçeği açıklıyor ve her gece çok geç vakitte işten eve geliyordum. Bu nedenle bu mesele okul yaz tatiline girene kadar aynı şekilde devam etti.

Düşünceleri değiştirmek için uygulayıcıyı bulmam yönünden acele etmem gerekmediğine karar verdim. Onun yerine, sakinleşip Fa’yı çalışmak, Shifu’nun farklı bölgelerdeki derslerini okumak ve Haftalık Minghui’yi okumak için çok zaman ayırmalıydım. Diğer uygulayıcılarla birlikte daha fazla Fa çalışması ve düşünce paylaşımı yoluyla, sakinleştim ve içime baktım. Bulmanın kolay olmadığı birçok takıntım olduğunu buldum ve onlara sahip olduğumu fark etmemiştim. Aramızda engel yaratan temel nedeni buldum. Uygulayıcı işleri ciddi ve titiz bir tutumla yapıyordu ve ayrıntılara dikkat gösteriyordu. Bense işleri gelişigüzel bir tutumla kabaca yapıyordum. Ayrıntıları dikkate almıyordum.

Sabah egzersizlerim sırasında sadece ilk, üçüncü, dördüncü ve beşinci takım egzersizleri yapıyordum ve zamanın kalanını Fa’yı çalışarak geçiriyordum. Geceleyin ikinci takım egzersizleri yapıyordum. Sabah hava akımını sağlamak için mutfak penceresini açmayı seviyordum. Uygulayıcı sabah tüm beş takım egzersizi tamamlıyordu. Onun egzersiz süresi daha uzun olduğu için biraz üşüyebiliyordu ve pencereyi kapatıyordu. Ama fazla düşünmeden pencereyi tekrar açıyordum. Bazen iş için ayrıldıktan sonra da pencere bütün gün açık oluyordu ve bir toz tabakası gaz ocağının üzerinde toplanıyordu. O uygulayıcı genellikle mutfağı ve tuvaleti temizleyen kişi oluyordu. Eskiden bir moda butiği işletiyordum, bu nedenle kocam ev işleri ve diğer küçük sorunlarla ilgilenirken aileyi geçindirmek için para kazanmak benim sorumluluğumdu. Gaz ocağının nasıl kullanılacağını bile bilmiyordum çünkü kocam asla yemek pişirmeyi bana bırakmamıştı. Ev işi yapmaya aşina olmama ve ev işine yönelik hiçbir kavrama sahip olmama alışkanlığını edinmiştim.

Uygulayıcıya tepeden bakmaya yönelik bir takıntım da vardı. Her gün yüz-yüze gerçeği açıklamak için dışarı gidiyordum ve uygulayıcı gerçeği açıklamak için çok sık dışarı çıkmadığı için uygulamasında bir boşluk olduğunu düşünüyordum. Uygulayıcı fazla dikkat göstermeyeceğim sorunlara odaklandığında, rahatsız edici olduğunu ve onunla yaşamanın zor olduğunu düşünüyordum. Yaşam tarzım basit ve ilkelken, uygulayıcının ayrıntıları önemseme ve başkalarını düşünme değerlerini göz ardı ediyordum. Bu aslında uygulamamda bir boşluktu. Çatışma halinde yaşamamızın sebebi tam da orada yatıyordu.

Aramızdaki mutsuzluk ve çatışmanın temel sebebi tamamen kurtulmamış olduğum takıntılarım yüzündendi. İyi uygulama yapmaktaki yetersizliğim uygulayıcının çok fazla acı çekmesine sebep olmuştu, ama hala büyük ölçüde kendimi düşünüyordum ve haklı olduğumu düşünüyordum. Bu işleri yaparken Shifu’nun kendimizden önce başkalarını düşünmek yönünden gerekliliklerinin tam tersi olan tipik ben-merkezci, bencil bir davranıştı. Uygulayıcı benim gibi bir kişiyle birlikte yaşamaktan nasıl mutlu olabilirdi? Uygulayıcı mutlu olsa bile Shifu bana onu mutsuz bir durumda göstermişti. Takıntılarımdan başka nasıl kurtulabilirdim?

Uygulamada hiçbir şey önemsiz değil, ama görünüşte önemsiz olan bu sorun yüzünden aslında büyük bir düşüş yaşamıştım. Küçük sorunlar yoluyla gelişmeyi önemsemediğimde, anlaşmazlığı derinleştirerek sorunlar birikti ve takıntılar büyüdü. Dafa kalbimdeki takıntıları attı ve püf noktayı, uygulamam sırasında fark edememiş olduğum bir şeyi bulmama yardımcı oldu. Sonunda uygulama seviyemde sorunu anladım. Ama xinxing’imi Fa’ya göre henüz geliştirdiğim sırada uygulayıcı taşındı. Uygulayıcıya hiçbir suretle yardım

etmedim ve bir iyi dilek cümlesi bile söylemedim. Pişmanlık ve utanç hissediyorum, bu nedenle kalbimin derinliklerinden bir düşünce gönderdim: Uygulayıcıdan özür dilerim! Sana en içten iyi-dileklerimi gönderiyorum!

Fiziksel ve Zihinsel Durumumdaki Daha İleri Gelişmeler

Shifu kendimi iyi geliştirip üç işi iyi yapma yönünden gereken kalbe sahip olduğumu gördü, bu nedenle benim için oldukça serbest saatli bir iş ayarladı. Hafta sonlarında neredeyse tüm gün çalışmam ve hafta içlerinde öğle sonrası vardiyalarında çalışmam gerekiyordu. Bir okulda temizlik yapıyordum, bu nedenle resmi tatillerde çalışmıyorduk. Fa çalışmamı güçlendirmek için bu değerli dakikaların ve saniyelerin değerini biliyordum. Öğle sonrası vardiyalarım sırasında çalışmadığımızda, diğer iş arkadaşlarımın hepsi ben Fa’yı çalışırken cep telefonlarına bakıyordu. Fa çalışması yoluyla, hiçbir başıboş düşünce olmadan doğru düşünceler gönderebiliyordum ve egzersizleri tam konsantrasyonla yapabiliyordum. İkinci ve beşinci takım egzersizleri yaptığımda bazen çok çabuk bir şekilde sakin bir duruma girebiliyordum. Doğru düşünceler gönderdiğimde enerjiyle çevriliymişim gibi hissediyordum, yüzüm ve sırtım ısınıyordu. Hepsinden de öte, her gün beş takım egzersizi yaparken bedenim olağanüstü değişikliklerden geçiyordu.

Yaşlı babamın ciddi şekilde hasta olduğu bilgisi söylendiğinde, son günlerinde onunla ilgilenmeye karar verdim. Erkek kardeşlerimin hepsi günlerce ona baktıktan sonra çok yorulmuştu, bu nedenle onların dinlenmesini sağlamalıydım. Yedi gün yanında kalıp gece gündüz fazla uyumadan ona baktım. Bütün cenaze meselelerini hallettim, hiçbir rahatsızlık ve yorgunluk hissetmiyordum. Köyümüzden akrabalar cenazeye katılmaya geldiklerinde, Dafa’yı uygulamaktan gelen şaşırtıcı fiziksel ve zihinsel durumumu gördüler. Çin Komünist Partisi (ÇKP) ve ona bağlı örgütlerden ayrılmayı kabul etmemiş olan birkaç akrabam ayrılmayı kabul etti. Komünist Parti üyesi olan bir amcam var. Komünist Parti Üzerine Dokuz Yorum yayınlandığından beri her nerede onu görsem ona gerçeği açıklayıp onu ÇKP’den ayrılması için cesaretlendiriyordum. Ama hep başını sallıyordu. Fakat bu kez ona baktığım sırada henüz ağzımı açmamışken bana doğru yürüdü, omzumu okşadı ve başparmaklarıyla bana onay verip yüksek sesle dedi ki: “Falun Dafa iyi! Parti’den ayrılıyorum!”

Cenazenin ardından eve geldikten sonra, bir gün dinlenmeden işe gittim. İş arkadaşlarım neler olduğunu duyup hiçbir yorgunluk belirtisi göstermediğimi gördüklerinde hepsi dedi ki: “Falun Dafa’yı uygulayan insanlar gerçekten farklı. Hükümet artık gerçekten ona zulmederek rahatsızlık vermemeli!”

Daha fazla Fa çalışması sayesinde, 20 yıldan fazla zamandır muzdarip olduğum ciddi farenjit tamamen kayboldu. Geçmişte sabahları gerçeği açıklamak için dışarı çıktığımda yanımda hep bir şişe su getirmek zorundaydım ve öğleden sonra döndüğümde boğazımın hala kuru ve ağrılı olduğunu hissederdim. Bu yıl bazen yanımda bir şişe su getirdim, ama boğazımda artık hiçbir rahatsızlık hissetmedim.

Yaz tatilinin yaklaşmasıyla birlikte, okul bizden her seans için iki kişilik gruplar halinde geniş-çaplı temizlik yapmamızı istedi. Uygulayıcı olduğum için, erken saatteki görevi yapmak için gönüllü oldum. Erken gelip geç ayrılarak her zaman gayretle çalışıyordum. Partnerim ve ben toplam temizlik işi miktarının üçte ikisini yapıyorduk, okul yöneticileri ve grup başkanından övgü alıyorduk. Son gün iki kişinin sabah vardiyasını yapmasını ve iki kişinin öğleden sonraki vardiyayı yapmasını istediler. Sabah vardiyasını yapmak için tekrar gönüllü olduk, çünkü sabah vardiyası sırasında daha fazla iş yapılması gerekiyordu. Vardiyanın bitmesinden yarım saat önce, grup başkanı yanımıza geldi. Koridorda heyecanla bağırarak ikimizin de değiştirildiğini ve eve gitmemizi söylediğinde dinlenme odasına henüz ulaşmamıştı. İkimiz de vakit dolduğunda ayrılacağımızı söyledik. Ama grup başkanı gitmemiz için bizi sıkıştırdı. Yapacak fazla iş kalmadığı ve grup başkanı bize ayrılmamızı söylediği için gitmemiz gerektiğini düşündük. Değiştirilmiştik ve eve gittik.

Ertesi gün iş arkadaşlarımızdan bazısı bize dedi ki: “Dün grup başkanı gelmiş ve ikinizin ayrıldığını görmüş. Gerçekten sinirlenmiş ve birkaç kişinin önünde bir sürü eksikliğimizi liste halinde saymış.” Grup başkanı daha sonra dinlenme odasına geldi, masaya vurdu, ikimizin gerçekten kontrolden çıktığını ve fazla olduğunu söyleyerek yüksek sesle bizi azarladı. Fazla iyi olduğunu ve ikimizin iyiliğinden yararlandığını söyledi. Onu bilgilendirmeden iş yerimizden ayrıldığımızı söyledi. Özür dilemeyi sürdürdüm, ama grup başkanı bana yüksek sesle bağırdı, “Özellikle sen, bu tür hataları defalarca yapıyorsun!”

Biraz hazırlıksız yakalanmıştım ve iftiraya uğramış hissettim. Bizden erken ayrılmamızı o istemişti, o halde neden şimdi bunu söylüyordu? Orada çalışmaya başladığım günden beri, bütün kirli ve ağır işleri yapmak için gönüllü olmuştum ve asla geç gelmemiş veya erken ayrılmamıştım. Tartışıp kendimi açıklamak istedim, ama bir uygulayıcı olduğumu hatırladım, bu nedenle onun hatalı olduğunu kanıtlamama engel oldum. Çabucak içime baktım ve uygulayıcı tarafından yanlış anlaşıldığımda xinxing’imi korumamış olduğumu hatırladım. Bu kez bu testi iyi geçmeliydim, bu nedenle karşılık veremezdim.

Bu düşünceyle, kalbim sakinleşti ve ikimiz çalışmak için aceleyle ayrılıp neredeyse dört kişilik işi tamamladık. Grup başkanı mutluydu. Yanıma geldi, dostça bir tavırla masadaki meyveyi işaret ederek adımı seslendi ve dedi ki: “Ellerini yıka. Buradaki iki meyve senin için.” Shifu’nun doğru şeyi yaptığımı ve xinxing’imi koruduğumu görmüş olduğunu, bu nedenle beni cesaretlendirdiğini biliyordum.

Fa’yı daha çok ve iyi çalışmanın, kendimi iyi geliştirip her şeyi iyi yapmamın temel garantisi olduğunu gerçekten deneyimledim.

Bu makalede ifade edilen görüşler, yazarın kendi görüşlerini veya anlayışlarını temsil eder. Bu web sitesinde yayınlanan tüm içeriklerin telif hakkı Minghui.org'a aittir. Minghui, düzenli olarak özel günlerde çevrimiçi içeriğin derlemelerini yayınlayacaktır. 

Çince versiyonu mevcut