Gözaltına Alınanlar Benden Falun Dafa Egzersizlerini Göstermemi İstedi

(Minghui.org) 2010 kışında birkaç polis ve 610 Ofisi ajanı evime girdi, evi aradı ve beni tutukladı. Kendilerinden çok memnun görünüyorlardı, şakalaşıp gülüyorlardı. Beni bir hücreye kilitledikten sonra bir kutlama yemeği için dışarı çıktılar.

Karakol müdürü ve şehrin 610 Şubesi müdürü beni tutuklayan grubun bir parçasıydı. Daha sonra, beni suçlamak için "kanıt" toplamakla meşgul olduklarını öğrendim. 10 günden fazla bir süredir davam üzerinde bir düzineden fazla insan çalışıyordu.

Karakolun arka bahçesinde parmak izimi almaya çalıştılar. İşbirliği yapmayı reddettiğim için uzun zaman sürdü. Daha sonra kan testi için parmağımı deldiler, fotoğraflarımı çektiler ve herhangi bir şey imzalamayı reddettiğim için bazı belgeler imzaladılar.

Bir gözaltı merkezine götürüldüm ve tutuklunun üniformasını giymeyi reddettim. Her gün ortak alanları ve müdür odasını temizledim. Erkek ya da kadın, yönetim ya da personel olmalarına bakılmaksızın, gerçeği açıkladım ve onları Çin Komünist Partisini (ÇKP) ve onun gençlik örgütlerini bırakmaya ikna etmeye çalıştım. ÇKP'ye hiç katılmamış olanlara, "Falun Dafa iyi, Doğruluk-Merhamet-Hoşgörü iyi" diye hatırlamalarını söyledim.

Birkaç gün dışkımda kan vardı ve iştahımı kaybettim. Yemek için sadece buğulanmış çörekler verildi ve başka bir şeye ihtiyacım olursa ödeme yapmak zorundaydım. Ancak yine de aileme "yatış" masrafları için 500 yuan ödemelerini söylediler.

Bir sabah hücremizde sadece ben ve yaşlı bir kadın kalmıştık ve o beş gün gözaltında tutulduktan sonra gidecekti. İşimi bitirdikten sonra avluda oturdum ve oturma meditasyonu yaptım. Birinin beni izlediğini hissettim. Gözlerimi açtığımda erkek hücrelerinin yanında durmuş beni izleyen birkaç adam gördüm.

Avlu büyük değildi. Kuzey ve güneyde iki sıra ev (hücre), ortada ortak küçük bir avlu vardı. Bir tarafta müdürün ofisine ve daha büyük avluya giden küçük bir koridor vardı. Meditasyon yapmayı bitirdiğimde ayağa kalktım ve iki adam yanıma gelip "Egzersizleri nasıl yapacağımızı bize gösterebilir misin?" diye fısıldadı.

"Elbette!" Diye yanıtladım.

İkisi de korkmuş görünüyordu, ama tutuklunun üniformasını giymediğim veya numaramı gerektiği gibi bildirmediğim için benim korkmuyor olduğumu söyleyebilirlerdi. Kendime güveniyordum ve iyimserdim.

Avlunun merkezine gittim, burada 20'lerinden 60'larına kadar yaklaşık 30 erkek sessizce etrafımı sardı. Erkek tutukluların tamamı hücrelerinin dışındaydı. Onlara, "Beş Falun Dafa egzersizi var. İlkinden başlayacağım” dedim. Egzersizlerin gerekliliklerini anlattım, her birini yapmadan önce sözleri ve onlara gösterdiğim her hareketin adını anlattım. Hiçbiri konuşmadı - orada hareketsiz durdular.

Herkes odaklanmış görünüyor ve nefesini tutuyordu — yere iğne düşse duyabilirdim! Onlara ilk dört egzersizi göstermeyi bitirdikten sonra, "Beşinci egzersiz, yani meditasyon tam lotus pozisyonunda oturmayı gerektirir," dedim. Yere oturmak üzereyken sessizce ve kibarca "Gerek yok!" dediler. Bunu daha önce yaptığımı görmüşlerdi. Öğle yemeği vakti de yaklaşmıştı, bu yüzden herkes hücrelerine geri döndü.

Ertesi gün avluya bir kamera yerleştirildi.