Yağmurlu Havada Bile Hiçbir Fırsatı Kaçırmayın

(Minghui.org) Üç buçuk yıl tutuklu kaldıktan sonra Ekim 2018'de serbest bırakıldım. O yıl 55 yaşına girdim. Cezaevinde yaşadığım zulüm nedeniyle bacaklarım şişti ve sertleşti. Vücudumun her yerindeki ağrı o kadar kötüydü ki gece yarısı uyanıyordum.

Yıllardır yaşlı babamın yanında yaşıyordum. Kızım birkaç günlüğüne beni ziyaret etti ve başka şehirdeki işine dönmek zorunda kaldı. Acılarıma rağmen 80'li yaşlarındaki babama bakmak zorunda kaldım.

Acıya dayanabildim ama hapishanede yaptıklarımı düşünmek dayanılmazdı. İşkenceye dayanamadım ve Falun Dafa'ya olan inancımdan vazgeçtiğime dair bir garanti beyanı imzaladım. Shifu’nun merhametli kurtarmasını hayal kırıklığına uğrattığım için çok utandım. Psikolojik ıstırap ve manevi azap altında kendimi çaresiz hissettim. Neredeyse tamamen kendimden vazgeçtim. Kendimi kaybolmuş ve amaçsız hissederek sık sık kendi başıma ağladım.

Babamı her gün öğleden sonra uykusundan sonra yürüyüşe çıkarırdım. Ekim ortasında bir gün sonbahar renklerine bürünmüş ağaçların arasında küçük bir patikada yürüdük. Hava aniden çiselemeye başladı. Yanımızda şemsiyemiz olmadığından yakındaki küçük bir mağazaya gittik.

Birkaç ürünün satıldığı basit bir mağazaydı. İçeride kasvetli, dümdüz bir suratla yaşlı bir adam oturuyordu. Kapıda durup yağmurdan dolayı dükkânına sığınmamızın uygun olup olmadığını sordum. Yumuşak bir sesle "İçeri girin" dedi ve bize birkaç katlanır tabure uzattı. Kendisine teşekkür edip babamın yanına oturdum.

Yaşlı adam çekirdekleri yavaş yavaş yiyordu. Ben de bir torba ay çekirdeği alıp babamla birlikte yemeye başladım. Kabukları elimde tuttuğumu gören adam, "Onları yere atmanda sorun yok" dedi. Plastik bir poşet çıkardım ve onun yerine kabukları poşetin içine attım.

Yaşlı adam çok az konuşuyordu. Çekirdeği yiyor ve hiçbir yüz ifadesi olmadan pencereden dışarıya bakıyordu. Onunla sohbet etmeye çalıştım. Mağazayı eşinin işlettiğini ancak sağlık durumunun kötü olması nedeniyle kapatmayı planladıklarını söyledi. Kızları iyi bir öğrenciydi ve yazılı kamu hizmeti sınavında başarılıydı, ancak uzun süre iş bulamadı. Birisi ona bunu gerçekleştirmesi için rüşvete başvurması gerektiğini söyledi; kızı nihayet işe alındı.

Onun üzüntüsünü görünce ona Falun Dafa hakkındaki gerçeği söylemek istedim ama başımı kaldırdığımda bir güvenlik kamerası gördüm. Yanında "polis karakoluna bağlı" gibi bir uyarı notu vardı. Kalbim çarpmaya başladı. Hapishanede geçirdiğim zamanlara dair yaşadığım olayları bir daha yaşadım. Tereddüt ettim.

Yaşlı adamın kasvetli gözleri merhametimi yeniden alevlendirdi. Gerçeği duyacakları bu günü beklemeye ne kadar çok canlı varlığın katlandığını düşünerek kendime şunu söyledim: "Onu kurtarmalıyım!"

Güvenlik kamerasına doğru düşünceler gönderdim ve ona Falun Dafa'nın gerçeklerini açıklamaya başladım. Zulme katılan Çin Komünist Partisi (ÇKP) üyelerinin nasıl vefat ettiğinden, ÇKP'nin çöküşünü kehanet eden gizli karakter taşından ve ÇKP'yi bırakan insanların güçlü dalgasından bahsederek başladım.

Adam iyice ilgilenmeye başladı. Ona "Hiç Komünist Partiye katıldın mı?" diye sordum. “Hayır ama okuldayken Gençlik Birliğine ve Genç Öncülere katıldım” diye yanıt verdi. "Soyadınız nedir" diye sordum? "Lu." "'Lu Tongtian' takma adıyla bu organizasyonları bırakmaya ne dersiniz?" diye sordum. Hemen "Elbette!" dedi.

Babam korkmaya başladı. Gitmem için ısrar etti. Ona "Beni dışarıda bekleyebilir misin?" dedim. “Bitirmeme izin ver."

Ayrıca adama Falun Dafa'nın dünya çapındaki popülaritesini ve Tiananmen Meydanı'ndaki kendini yakma aldatmacasının gerçeğini anlattım. Bitirmeden önce yavaşça şöyle dedi: "Bunu okudum. Dört yıl önce bir konutta güvenlik görevlisi olarak çalışırken, bir kapıda bir Falun Gong broşürü gördüm. Kendini yakma aldatmacasından bahsediyordu."

İçimden bir ses bana broşürü oraya koyanın ben olduğumu söyledi. Hapse atılmadan önce altı ay boyunca bulunduğum yerde broşür dağıtmıştım. Adama "Hangi yerleşim birimi?" diye sordum. Nerede olduğunu ayrıntılı olarak anlattı. Broşürleri oraya koyanın ben olduğuma emindim. Cezaevindeyken “Dağıttığım broşürleri bir kişi okusa bile çektiğim acıya değer” diye düşünürdüm.

Acılarımın boşa gitmediğini bana söylemek için Shifu’m bugün o adamla karşılaşmamı ayarlamış olmalı! Minnettarlıkla doldum! Güvenim yavaş yavaş arttı.

Yağmur durdu ve bulutlu gökyüzü açıldı. Adam gerçeğe uyandı. Güneş ışığının kalbime ulaştığını hissettim.

Yaşlı adama baktığımda aniden tamamen değiştiğini fark ettim. Karamsarlığının yerini yardımsever bir gülümseme aldı. Hatta yüzü hafif bir ışıltıyla parlıyordu. Falun Dafa'nın gücüne hayran kaldım. Shifu harika! Falun Dafa'nın gerçeğini bildikleri için canlı varlıklar ne kadar da kutsanmışlardır!

Eve dönerken zihnimden Shifu’ya teşekkür etmeye devam ettim. Gerçek düşüncelerimi bulmuştum ve ne yapacağımı biliyordum. Artık kişisel çıkarlarımda kaybolmuyordum. Canlı varlıklar kurtuluşa özlem duyuyorlar. Ağlayarak ya da kendimi suçlayarak harcayacak zamanım yok.

Shifu bize şunu söylüyor:

“Kendinizi suçladığınızda, bundan hoşlanmıyorum, bu tamamen faydasızdır. Söylemiş olduğum şeyi tekrarlıyorum: eğer düşmüşseniz sadece orada öylece yatıp kalmayın, derhal ayağa kalkın!” (2003 Fener Bayramı Sırasındaki Batı Amerika Fa Konferansında Fa'nın Öğretilmesi)

Shifu'nun öğrettiği şeyi yapmaya karar verdim: hemen kalkın! Zaman baskı yapıyor. Zamanı boşa harcamak yanlıştır. O günden beri Falun Dafa gerçeğini açıklama görevime devam ediyorum.