Temiz, Açık Bir Zihin ve Lotus Kalbi

(Minghui.org) Song Hanedanlığı'nda (960-1279) ünlü bir alim olan Zhou Dunyi (1017-1073), çocukluğundan beri okumayı seviyordu. Şöhret ve zenginlik onun için toz gibiydi. Bir keresinde şöyle yazmıştı: "Ayırt etme gücüne sahip bir adam için, Tao ile uyumlu bir zihin onun asaletidir ve hastalıktan arınmış bir beden onun servetidir. Her ikisini de başardığında, endişelenmeden iyi yaşar."

Bir memur olarak kariyeri boyunca Zhou, adli konulardaki dürüstlüğü ve yanlış karara bağlanan davaları nasıl düzelttiğiyle ünlüydü. Aynı zamanda kendi maneviyatından kaynaklanan iyi kalpliliği ve insanlara karşı empati kurmasıyla da tanınıyordu. Aslında, Song edebiyatçıları arasında Taocu düşünceyi teşvik etme konusunda son derece hevesliydi ve pek çok alim gerçekten de onun öğretileriyle yankı buldu.

Tarihçiler Zhou'dan "yüce hedefleri olan, çok bilgili ve eski bilgelerin tavrına sahip" biri olarak bahsettiler. Hayatı boyunca bu asil özellikleri örneklemiştir.

Zhou, 24 yaşındayken Fenning İlçesinde (bugünkü Jiangxi Eyaleti) bir memur olarak atandı. O dönemde pek çok kişi cezaevinde tutuluyordu ve davalarının çoğu hâlâ çözülmemişti. Zhou, vardığında bu davaları hızlı bir şekilde çözdü, suçluları cezalandırdı ve masumları serbest bıraktı, bu da ona yerel halktan büyük övgü kazandırdı. Karmaşık olan ve yıllarca sonuçsuz kalan bir dava vardı. Ancak Zhou, tek bir sorgulamanın ardından konuyu açıklığa kavuşturmayı başardı. İnsanlar onun yeteneklerinden çok etkilendiler.

Başarılarından dolayı Zhou, Nan'an'da (bugünkü Fujian Eyaletinde) askeri subay pozisyonuna terfi etti. Nan'an hakimi Wang Kui, incelediği davalardan birinde bir mahkumu idam etmeye karar vermişti. Pek çok kişi aynı fikirde değildi ancak Wang'ın katı ve inatçı olmasıyla tanındığı için konuşmaya cesaret edemiyorlardı. Zhou, yasal gerekçelerle Wang'la tartıştı, ancak Wang yine de dinlemeyi reddetti.

Bu durumu gören Zhou istifa etmeye karar verdi. “Birinin hayatı pahasına üst düzey yetkilileri memnun etmeyeceğim” dedi. Bu Wang'ı uyandırdı ve mahkum kurtuldu. Bundan sonra Wang sık sık Zhou'yu övdü ve hatta onu imparatorluk sarayına tavsiye etti.

Kısa süre sonra Zhou, Nanchang İlçesinin (bugünkü Jiangxi Eyaleti) başına yeniden atandı. Nanchang halkı çok memnun oldu ve şöyle dedi: “Bu, Fenning'deki bir sorgulamayla davayı aydınlatan bir yetkili. Sonunda bizim için umut var!” Bölgede insanlardan yararlanan birçok kurnaz memur ve yerel gangster vardı, ancak Zhou'nun gelişiyle, eylemlerinin sonuçlarıyla yüzleşmekten korktular ve kötü davranmayı bıraktılar.

Bundan sonra Zhou, Hezhou'da (bugünkü Chongqing'de) bir yetkili oldu. O çok yetenekli olduğu için, alt düzey yetkililer davaları işleme koyma konusunda her zaman Zhou'ya güvendiler ve yerel halk, ondan gelmediği sürece otomatik olarak bir emre uymazdı.

Daha sonra Zhou, Guangdong Eyaletinde resmi rütbeye terfi etti. Yanlış davaların aydınlatılması konusunda titizlikle çalışmaya devam etti. Ayrıca, uzak bölgeler veya bulaşıcı hastalıkların olduğu yerler de dahil olmak üzere, yetki alanının tüm farklı bölgelerini tek tek ziyaret etti. Mürekkep taşlarıyla ünlü bir yer olan Duanzhou'ya gittiğinde yerel halk ona, resmi Du Zi'nin mürekkep taşı kazısını kendi kârı için nasıl tekeline aldığını anlattı.

Zhou, yerel yetkililerin mürekkep taşı kazısına katılımının yasaklanması için imparatora bir talepte bulundu. Ayrıca bir memurun kişisel kullanım için ikiden fazla mürekkep taşı alamayacağını belirten bir düzenleme talep etti. Bu istek imparator tarafından onaylandı ve yöre halkı memnun oldu.

Zhou ayrıca eğitime önem verdi ve gittiği her yerde devlet okullarının kurulmasını teşvik etti. Boş zamanlarında da ders veriyordu. Onun kişiliği ve bilgisi birçok istekli öğrencinin ilgisini çekti. İmparatorluk adli inceleme mahkemesinden bir yetkili olan Cheng Xiang, Zhou'nun hayranlarından biriydi. İki oğlunu (Cheng Hao ve Cheng Yi) Zhou'dan öğrenmeleri için gönderdi. Her iki oğul da daha sonra ünlü alimler oldu.

Zhou, Ganzhou'da (bugünkü Jiangxi Eyaleti) bir memur olarak çalışırken, o zamanlar Ganzhou'nun başkanı olan Zhao Bian'ın iyi bir arkadaşı oldu. Zhao, asil tavrından dolayı Zhou'ya hayrandı, Zhou ise Zhao'nun dürüst ve özverili karakterine saygı duyuyordu. Her ikisi de eğitimin önemini biliyordu ve bu alanda eğitimin desteklenmesi konusunda anlaştılar. Birlikte, Qianzhou'da Qingxi Akademisi'ni kurdular; burada Zhao, özel hayatta nasıl uygun davranılması gerektiği konusunda ders verirken Zhou, aynı hatayı iki kez yapmaktan nasıl kaçınılacağını açıkladı. Dersleri çok popülerdi ve ülkenin dört bir yanından pek çok alim onu dinlemeye geliyordu, öyle ki akademi bunaltılmıştı. Bu sınıfların öğretileri yayıldıkça Qianzhou, yüksek ahlaki değerlerle, refahla ve entelektüellere saygıyla kutsandı.

Şöhretine rağmen Zhou basit ve sade bir yaşam sürdü. Bir şiirinde şöyle yazmıştı: "Bir subay olarak yapacak çok işim var ama kendimi yorgun hissetmiyorum / çünkü sadece sakin bir zihinle dik durmak istiyorum." Başka bir şiirinde şöyle yazmıştı:

"Tüm yıl boyunca sık sık patates ve sebze yerim,

ve sade keten giysiler giyerim;

Tek ihtiyacım olan yeterince yemek yemek ve ısınmak

Çünkü sağlık ve huzur paha biçilemez .”

Zhou çeşitli yerlerde memur olarak çalışmasına rağmen maaşı düşüktü ve ihtiyaç sahiplerine de para veriyordu. Ancak bu basit ve tutumlu hayatı yaşamaktan endişe duymuyordu.

Bir keresinde arkadaşı Pan Xingsi onu ziyarete geldi ve şunları yazdı: "[Zhou'nun] evine baktım ve onun giysi dışında sahip olduğu tek şeyin, içinde yüz paradan az para bulunan eski bir kutu olduğunu gördüm. İnsanların hepsi bundan etkilendi; Kendi gözlerimle gördüm."

Zhou, dürüst karakterinden dolayı gittiği her yerde insanlara fayda sağladı. Zhou, Chenzhou'nun (bugünkü Hu'nan Eyaleti) başkanı olduktan sonra, Zhao Bian onu öven bir şiir yazdı: "Artık bekleyen hiçbir dava yok ve tüm yerel sakinler mutluydu."

Ünlü şair Su Shi de Zhou hakkında bir şiir yazdı: "Tüm asil niteliklere sahipsin / ve şimdi burada temiz bir sicile emekli oldun." Şair Huang Tingjian bir keresinde Zhou'yu şöyle tanımlamıştı: “Onun karakteri çok asil ve açık fikirli. Onunla etkileşimde bulunmak o kadar canlandırıcı ki; sanki yağmur dindikten sonra açık bir gökyüzü görüyormuşsunuz gibi.”

Nankang'da çalışırken Zhou, Lu Dağı'nın (Lushan olarak da bilinir) yanına bir çalışma odası inşa etti. Emekli olduktan sonra orada kaldı ve öğrencilere ders verdiği ve Taocularla sohbet ettiği Lianxi Akademisi'ni kurdu. Onun asil karakteri, yazdığı “Neden Lotus'u Tercih Ediyorum” başlıklı makalesinden alıntı olarak yansıtılmıştır:

“Suda ve karada pek çok güzel bitki ve çiçek var. Jin Hanedanlığından Tao Yuanming özellikle krizantemleri severdi. Tang Hanedanlığı'ndan bu yana şakayık birçok kişi tarafından ödüllendirildi. Ancak bana gelince, lotus çiçeğini tercih ederim.

Çamurdan doğar ama saflığını korur. Dalgalardan çiçek açar ama çiçeği büyülemez. Atardamarları düz uzanırken, sapları yabancı sarmaşıklar veya dallar olmaksızın uzun durur. Kokusu hafif ve temizdir ve rüzgarla uzaklara gider. Kendini suyun ortasında izole eder, saf ve zariftir, gözler için güzel bir görüntüdür, ancak sıradan bir oyuncak arayanlar için ulaşılmazdır.

Kasımpatı çiçekler arasındaki bir münzevidir, şakayık ise zengin ve varlıklıları temsil eder. Ancak lotus asalet ve haysiyet çiçeğidir. Ah! Tao'dan sonra krizantem seven çok az insan vardır ve belki de benim gibi lotus çiçeğini tercih eden daha çok kişi vardır. Şakayıklara gelince, zaten onu seven pek çok insan var.”