​Takıntılarımı Buldum ve Gözaltı Merkezinden Çıktım

(Minghui.org) 22 Haziran 2015 günü öğleden sonra dört genç adama, Çin'in internet ablukasını aşmak için yazılım içeren bazı CD'ler verdim. Bu kişiler sivil polis memurlarıydı ve beni karakola götürdüler.

Bazı İç Güvenlik Birimi memurları (benimle daha önce tanışmışlardı) akşam beni sorguladılar. Beni demir sandalye işkence aletine oturtmayı çalıştılar, ben de bunun bana göre olmadığını söyledim ve reddettim. “O zaman ayakta durman gerekecek” dediler. Sorularının hiçbirine cevap vermedim ve onlara Dafa uygulamasından nasıl faydalandığımı anlatmaya devam ettim. Bir süre sonra ekip lideri bir memurdan sandalyesini bana vermesini istedi, ben de oturdum. Sorgu tutanağını imzalamamı istediklerinde, onlara “İmzalarsam, bana yaptığınız zulmü kabul ettiğim anlamına gelir ve gelecekte bunun bedelini ödemek zorunda kalırsınız” dedim. Israr etmediler.

Ertesi gün parmak izimi almaya çalıştılar ve ben hayır dedim. İki memur kollarımı tuttu ve zorla parmak izlerimi almaya çalıştı. Yüksek sesle dedim ki, 

Shifu’m diyor ki:

"Bizim Falun Dafa'mız öğrencilerini her türlü yanlışlıktan korur. Sizi nasıl korur? Eğer siz gerçek bir uygulayıcı iseniz, Falun'umuz size koruma olur. Ben evrenin içine kök salmış durumdayım. Eğer bir kişi size zarar verebilirse, bana da verebilecektir."  (Zhuan Falun, 1.Ders)

Beni parmak izimin alındığı ofisin kapısına götürdüler ve hızla oradan ayrıldılar. Odanın içinde bir grup memur vardı ve ben onlara Falun Dafa'yı ve sadece ÇKP'den istifa ederek güvenliklerini sağlayabileceklerini anlatmaya başladım. İki memur ÇKP'den istifa etmeyi kabul etti.

Parmak izlerimi almaktan sorumlu memur onları almaya çalıştı ama ben direndim. “Onun parmak izlerini al!” Başka bir memur “Kolay olduğunu mu sanıyorsun?” diye bağırdı. Görevli de bana cevap verdi. Sonunda pes etmek zorunda kaldılar.

Öğleden hemen önce bazı memurlar beni fiziksel muayeneye götürdü. Beni muayene eden doktora gerçeği açıklama şansım oldu. Öğleden sonra bir gözaltı merkezine götürüldüm. Hücreden sorumlu memuru görür görmez ona, “Dafa uygulayıcılarına karşı nazik olursan ödüllendirilirsin” dedim. O, “Ben her zaman naziğim” dedi. Daha sonra hücre sorumlusunu çağırdı ve o da döndükten sonra bana, “Çalışmak zorunda değilsin. Hapishane kurallarını ezberlemek için zaman ayır.” Belki de bazı uygulayıcılar daha önce memura gerçeği açıklamışlardı.

Ben ne köle gibi çalıştım ne de hapishane kurallarını ezberledim. Bunun yerine, orada oturdum ve henüz tam olarak ezberlemediğim yeni yayınlanan “Lun Yu”yu okudum.

Ayrıca içime baktım ve birçok takıntımı buldum. Tutuklanmadan önceki gece, bir uygulayıcının eski ÇKP lideri Jiang Zemin'e karşı açtığı davaya yardım ettikten sonra eve çok geç geldim. Eve geldiğimde kocam benim için endişelenmişti ve bana kızdı. Ben kendimi sakin tutmaya çalıştım ama o daha da sinirlendi.

Sonunda kendimi kaybettim ve ona bağırdım. O zamanlar hala kötü bir öfkeye sahiptim, nasıl gerçekten xiulian uygulayacağımı bilmiyordum ve öfkeyi kendimin bir parçası olarak görüyordum.

Shifu’ya dedim ki, “Shifu ben hatalıydım. Fa'yı takip edeceğim ve merhamet geliştireceğim. Gözaltı merkezi benim için kalacak bir yer değil. Eve gitmeli ve görevlerimi yapmalıyım.” Fırsat bulduğum her zaman mahkûmlara gerçeği açıkladım ve onlara ÇKP'den istifa etmelerini tavsiye ettim.

Ailemdeki uygulayıcılar konuşmaktan korkmayan bir avukat tuttular ve yerel uygulayıcılar doğru düşüncelerin gönderilmesine yardım ettiler. Kocam avukata İç Güvenlik ofisine kadar eşlik etti ve tüm aile üyelerim oraya giderek serbest bırakılmamı talep ettiler. Üç gün sonra memurlar beni tekrar sorguladı. Onlara gerçeği açıklamaya devam ettim ve onlara Hong Yin III'ten bir şiir okudum ve onlar da şiiri yazdılar. Sonunda bana bir kağıt parçası verdiler ve imzalamamı istediler. Kâğıtta tahliye tarihim yazılıydı: 30 Haziran. Onlara tekrar, eğer imzalarsam sonuçlarına katlanacaklarını söyledim. İmzalamam konusunda ısrar etmediler.

O sırada zaten zulmü protesto etmek için açlık grevine başlamıştım. Cezaevi görevlileri bunu öğrendiklerinde, zorla besleme için tam teçhizata sahip olduklarını söylediler. Açlık grevimin amacının Dafa'yı doğrulamak olduğunu, Dafa'yı doğruladıktan sonra gözaltı merkezinden dik bir şekilde çıkmak istediğimi ve zorla beslenmenin bir anlamı olmayacağını da içeren tüm süreci düşündüm. Ayrıca, yakında serbest bırakılmam planlanıyordu (bu benim o zamanki xiulian uygulama durumumu yansıtıyordu). Zorla beslenmeyi düşündüğümde vücudum acı hissetti, bu yüzden açlık grevini bıraktım.

Gözaltı sırasında, Dafa'nın nerede olursam olayım iyi bir insan olma ilkesini takip ettim. Günlük kotaları olduğu için bazen mahkûmlara işlerinde yardım etmek için inisiyatif aldım. Hücre başkanı bana karşı nazikti ve insanlara gerçeği açıklamama itiraz etmedi. Hatta bazen güzel yemeklerini benimle paylaşırdı. Onun ÇKP'den istifa etmesine yardım ettim.

Ben 30 Haziran'dan önceki sekiz gün boyunca içime baktım, Fa'yı ezberledim, doğru düşünceler gönderdim ve insanlara gerçeği açıkladım. Hiçbir olumsuz düşüncem yoktu ve memurlar beni tehdit ettiklerinde kalbimden “Son sözü Shifu’m söyleyecek.” dedim.

30 Haziran günü geldi çattı. Sabah geçti ve saat öğleden sonra üçü geçiyordu, hala serbest bırakılmamıştım. Serbest bırakılma düşüncemi bıraktım ve doğru düşünceler göndermeye başladım. Artık serbest bırakılıp bırakılmayacağımı düşünmüyordum ve bu arada doğru düşüncelerim daha da güçlendi. Zorla beslendiğimi düşündüğümde vücudum artık rahatsız edici bir tepki vermiyordu. Kalbim sağlamlaştıktan sonra her şey değişti ve bu inanılmazdı. Tam o sırada memurun adımı seslendiğini duydum: “Eşyalarını topla ve evine git.” Gözyaşları yüzümü kapladı, Shifu’ya o kadar minnettardım ki!

Eve döndükten iki ay sonra polis karakoluna rapor vermem istendi. Oraya gittim ve onlara gerçeği açıklamaya devam ettim. Bu sefer benden hiçbir şey imzalamamı istemediler ve kendi kendilerine “İmzalamaman bizim iyiliğimiz için” dediler. Yeni yıldan sonra tekrar karakola gitmemi istediler ve bu kez “tutuksuz yargılanmak üzere kefaletle serbest bırakılma” durumumu iptal ettiler ve serbest kaldım.

Temel Takıntımı Buldum

Gerçeği açıklarken ve gerçek materyalleri dağıtırken dört kez tutuklandım. İnsanları kurtarırken neden tutuklandım? Her seferinde bazı takıntılar buldum ve onları ortadan kaldırmaya çalıştım.

Bir keresinde bir uygulayıcıya gerçeği açıkladığım için dört kez tutuklandığımı söyledim. O bana, “Neden gerçeği açıklıyorsun?” diye sordu. Ben de bir Dafa uygulayıcısının yapması gerekenin bu olduğunu söyledim. Eve döndükten sonra, gerçeği neden açıkladığımla ilgili takıntılarımı aramaya devam ettim ve bazen gerçeği açıklamadığımda kendimi huzursuz hissettiğimi fark ettim. Eğer yaparsam, o gün iyi bir şey yapmış olduğumu hissediyordum. Bu “huzursuzluk” ve “iyi yapmış olma” hissi insani bağlılıklardı. Eğer iyi yapmazsam tamamlanmayı başaramamaktan korkuyordum. Bu takıntılar bazen yüzeyde bazen de derinlerde gizliydi. Kişisel çıkara olan bağlılığım benim temel bağlılığımdı. Bu takıntıyı bulduktan sonra, artık onu şımartmadım ve alanımın daha net olduğunu hissettim ve gerçeği açıklığa kavuşturmak için dışarı çıkmak benim için daha kolay hale geldi.

Gerçeği açıklamak ve insanları kurtarmak, Fa-düzeltmesi sırasında Dafa uygulayıcılarının görevleridir ve insan dünyasına inmeden önceki yeminlerimizdir. Gerçeği açıklamak için dışarı çıktığım her seferinde, sadece bir kişinin ÇKP'den istifa etmesine yardım etsem bile çok az değildi ve eğer birçok insana yardım etsem bile gurur duymazdım çünkü insanları kurtaran Shifu’dur. Biz sadece Shifu’nun kutsaması ve koruması altında bacaklarımızı ve ağızlarımızı hareket ettiririz.

Shifu’nun merhameti için çok minnettarım! Xinxing'imi geliştirmem için bana fırsat sağlayan herkese teşekkür ederim!