[Dünya Falun Dafa Günü Kutlaması] "Bunu Kaydetme!"

(Minghui.org) 36 yaşımdan önce ben de çoğu insan gibiydim; okula gittim, çalıştım ve evlendim. Kocam ve benim tatlı bir oğlumuz vardı. Tatmin edici bir işim vardı. Beklenmedik bir olay hayatımı değiştirene kadar hayatım huzurlu ve kolaydı.

Ani Bir Talihsizlik

Bir yaz sabahı erken saatlerde her zamanki gibi bisikletimle işe gidiyordum. Bir demiryolu geçidine geldiğimde, önümde bisikletli bir adam hızla karşıya geçti. Ben de arkasından yakından takip ettim ve geçmeye hazırlandım. O anda karşıdan gelen bir otobüs görüşümü engelledi. Otobüs geçitten geçtiğinde, otobüsün arkasında oturan yolcuların öne doğru koştuğunu gördüm ve o zaman bir trenin yaklaşıyor olduğunu anladım. Otobüs geçer geçmez trenin bana doğru geldiğini gördüm. Bisikletimin ön tekerleği çoktan tren yolunun üzerindeydi ve arka tekerleği de neredeyse bitmek üzereydi. Tam o anda düştüm.

Uyandığımda bir hastane yatağında yatıyordum. Bacaklarımdan birinin diz altında parçalı bir kırığı olduğu ve hayatımı kurtarmak için kesilmesi gerektiği söylendi. Kendimi yıldırım çarpmış gibi hissediyordum, sanki gökyüzü düşüyor ve yeryüzü batıyordu. Bu acımasız gerçeği kabullenemiyordum. Gençlik, güzellik, sağlık, mutluluk, bir zamanlar sahip olduğum tüm o güzel şeyler beni sonsuza dek terk etti ve umutsuzluğa gömüldüm.

Sıcak bir yazdı ve bir enfeksiyon nedeniyle ikinci bir ampütasyon geçirmem gerekti. Muazzam bir fiziksel ve zihinsel acı beni çarptı. Kendimi sersemlemiş hissediyordum. Hiçbir umut göremiyordum, yaşama isteğim yoktu ve hayatım sona ermiş gibiydi. Gizlice bir intihar notu yazdım. Annem ne düşündüğümü biliyor gibiydi ve beni teselli etmek için elinden geleni yaptı. On yaşındaki oğlum ağlıyor ve "Anne, beni bırakma!" diye bağırıyordu. Kalbim kırılmıştı.

Altı ay sonra protez bacak takıldı ve işime geri döndüm. Ama artık eski ben değildim. Özgüvenim düşüktü ve sinirliydim. Kolayca sinirleniyor ve küfrediyordum. Sinirliliğimi ve depresyonumu hafifletmek için ve öfkemi dışa vurmak için her türlü bahaneyi kullanıyordum.

Birkaç yıl sonra işimi kaybettim. Aylık yaşam masraflarım için sadece 300 yuan’im vardı. Durumum fiziksel iş yapmama izin vermiyordu. Hiç umut görmüyordum, bu yüzden zaman öldürmek için gece gündüz mahjong oynadım.

Dafa Bana Umut Getirdi

1998 yılında küçük kız kardeşim Falun Dafa'yı (Falun Gong olarak da adlandırılır) uygulamaya başladı ve bana, "Bu gerçekten harika! Sen de denemelisin." dedi. Bana egzersiz hareketlerini gösterdi. "Bunu nasıl yapacağım?" Beşinci egzersiz için çift bacak lotus oturmak gerektiğini gördüğümde şaşırdım. "Normalde bacağımı bile bükemiyorum!"

Birkaç gün sonra kız kardeşim geri döndü ve “Egzersizleri yapmadan önce kitabı okuyabilirsin" dedi.

Zhuan Falun’u okumaya başladığımda uykum geldi ve sürekli esnedim. Ama kız kardeşimin bana "Kitabı ilk okuyuşunda tek seferde bitirmelisin. Sakın durma." dedi. Yüzümü yıkadım, gözlerimi ovuşturdum ve okumaya devam ettim.

“Xiulian” kelimesini okuduğumda, derinden etkilendim. Kalbimin derinliklerinden bir düşünce geldi: Xiulian uygulamak istiyorum!

1999 yılının Mart ayında, yerel uygulama alanındaki grup egzersizlerine gitmeye başladım. İlk başta kendimi aşağı hissettim ve diğer uygulayıcıların benden hoşlanmayacağından korktum. Kuzey Amerika'daki İlk Konferansta Shifu'nun Öğretileri'ndeki bu bölümü okuduğumda gözyaşlarına boğuldum:

"Öğrenci: Eğer bir kişi bacağını ve elini kaybetmişse, çift bacak lotus oturamaz veya egzersizleri yapamaz. O kişi nasıl uygulama yapabilir?

Shifu: Dafa uygulamasının ciddi bir mesele olduğunu söylemiştim. Ben Fa'yı insanların uygulama yapabilmesi için öğretiyorum. Bu demek oluyor ki, o kişi uygulama yapabilir. Önemli olan, onun kalbidir. Bir eliniz veya bacağınız olmadığında, uygulama yapabilecek bir kalbe sahipsiniz. Eğer tek bir bacak veya sadece tek bir elle bile yaparsanız, mucizelerin gerçekleşeceğini düşünüyorum. Belirleyici faktör, kişinin kalbidir." (Kuzey Amerika'daki İlk Fa Konferansında Fa'yı Öğretme) 

Yani Shifu kalbime bakıyordu! İyi bir şekilde xiulian uygulamaya kararlıydım.

Bir süre ısrar ettikten, acı çektikten ve karmayı ortadan kaldırdıktan sonra, sonunda bacaklarımı çaprazlayıp oturabildim. Çok mutluydum! Mucizevi bir şekilde, oturma meditasyonu yaparken, bacaklarımdan birinin dizden aşağısı protez olmasına rağmen, baldırdan ayağa, ayak parmaklarına kadar her yeri net bir şekilde hissedebiliyordum. Shifu enerji kanallarımı birbirine bağladı. Başka bir boyuttaki bedenim değişiyordu. Bu inanılmazdı! Shifu'ya olan minnettarlığımı ifade edecek hiçbir kelime yok!

Tamamen umutsuzluk içindeyken, Falun Dafa bana umut getirdi. Dafa'yı uygulayarak xiulian uygulamasının olağanüstü ve harika olduğunu gerçekten hissettim ve bu benim xiulian uygulamasına olan güvenimi güçlendirdi. O andan itibaren hayatım parlak ve olumlu bir hal aldı.

CCTV Muhabirlerine Gerçeği Açıklamak

20 Temmuz 1999'da Çin Komünist Partisi (ÇKP) ve Jiang Zemin'in çetesi Falun Dafa'ya yapılan acımasız zulmü başlattı. ÇKP tarafından kontrol edilen Çin Merkez Televizyonu (CCTV), Xinhua Haber Ajansı, Halkın Günlüğü, Guangming Daily, China Youth Daily gibi Çin'in tüm haber medyası Falun Dafa'ya iftira atarak nefreti körüklemek için ülke çapında bir beyin yıkama propaganda kampanyası başlattı.

Sanki kara bulutlar tepemizde dolaşıyor ve yalanlar her yere yayılarak tüm canlıları zehirliyor gibiydi. Uygulayıcıların 25 Nisan'da Pekin'de yaptıkları barışçıl temyiz, yanlış bir şekilde merkezi hükümet binasına saldırı olarak lanse edildi. Uygulayıcılar Pekin'e dilekçe vermeye gittikleri için mahkûm edildiler ya da zorunlu çalışma kamplarına götürüldüler. Ülkedeki tüm televizyon ve radyo istasyonları ve gazeteler Dafa'yı kötülemek ve zulmü savunmak için ÇKP'nin emirlerini takip ettiler. Uygulayıcılar sadece yasal haklarını kaybetmekle kalmadılar, hikâyenin kendi taraflarını anlatabilecekleri bir yer de yoktu.

Bölgemdeki tüm yerel asistanlar tutuklandı ve gözaltına alındı. Tüm polis karakolları ve işverenler uygulayıcıların isimlerini topladı. O dönemde evde kaldım, kendimi depresif ve ezilmiş hissediyordum.

Beklenmedik bir olay bana gerçekleri söylemek ve yalanları ifşa etmek için büyük bir fırsat verdi.

O gün, kız kardeşim ve ben Fa çalışırken polis karakolundan biri kapımı çaldı. Yaz mevsimiydi ve protez bacağım açıkça görülüyordu. O kişi içeri girip bacağımı görünce Falun Dafa uyguladığımın ve fiziksel durumumun değiştiğinin doğru olup olmadığını sordu. Ben de öyle olduğunu söyledim. "Bazı insanlar seninle röportaj yapmaya gelecekler" dedi. "Harika, ben de sizi bekliyordum," dedim.

Kız kardeşim ve ben kıyafetlerimizi değiştirmeye fırsat bulamadan birkaç kişi içeri daldı. Bazıları Siyasi ve Hukuki İşler Komitesi'nden, bazıları Belediye Kamu Güvenlik Bürosu'ndan, bazıları da yerel polis karakolundan ve toplum bürosundandı. Yaklaşık 16 ya da 17 kişi vardı ve içlerinden biri büyük bir video kamera taşıyordu.

İçeri girer girmez “Falun Gong uyguluyor musunuz?" diye sordular.

Uyguladığımı söylediğimde, "Ne zamandır uygulama yapıyorsun?" diye sordular.

"Çok uzun değil," diye cevap verdim.

"Bize Falun Gong'un iyi yönlerini anlatın."

Yatağa oturarak hikayemi anlatmaya başladım. "Engelli olduktan sonra bu durum ailem için çok sıkıntı yarattı. Sadece bacağım değil, vücudumun yarısı normal çalışmıyordu. Kollarımda ve ellerimde hiç güç yoktu. Bir tas suyu tutmak bile benim için çok zordu. Bana yardım etmeleri ve hizmet etmeleri için aile üyelerime güvenmek zorundaydım. Kendimi perişan hissediyordum."

"Şimdi hükümet buna izin vermiyor. Hâlâ uyguluyor musunuz?" diye bir muhabir sordu.

"Benim gibi engelli bir insan olarak, Falun Gong uygulamazsam, benim bakımımdan sorumlu olacak mısınız? Tıbbi masraflardan ne kadar tasarruf ettik!" dedim. Muhabir sustu.

"Engelli olduktan sonra psikolojik ve zihinsel travma yaşadım. Asabi ve sinirli biri oldum. Her zaman insanlara küfrediyordum," diye anlattım. "Falun Dafa'yı uyguladıktan sonra sinirlerim düzeldi ve artık insanları lanetlemiyorum. Nazik ve sabırlı biri oldum. Şimdi kendime bakabiliyor ve hatta bazı ev işlerine yardım edebiliyorum.

"Falun Dafa'yı uygulamaya başladığımdan beri fiziksel durumum çok gelişti. Geçmişte bacağım çok ağır olduğu için merdivenleri çıkarken bu bacağımı tutmam gerekiyordu. Şimdi merdivenleri hızlı ve hafif bir adımla çıkabiliyorum. Bu harika bir şey!"

Muhabir protez bacağımla bağdaş kurup kuramadığımı sordu. "Abla, göster onlara" dedi kız kardeşim. Ben de oturdum. Bir polis memuru hemen "Yapma. Kendine zarar verme." dedi. "Ben iyiyim" dedim. Yavaşça bacağımı hareket ettirdim ve birkaç saniye içinde bacaklarımı çaprazlayarak katladım. Polis hızlıca, "Bacağını indir, indir. Görmemize gerek yok." dedi.

Aslında o sırada normalde bacak bacak üstüne atmadan önce bacaklarımı biraz hareket ettirmem gerekirdi. Ancak o gün bunu hemen yapabildim. Fa'yı doğrulayabilmem için beni güçlendiren Shifu'ydu.

Bacaklarımı çapraz yaparak oturdum ve onlara beşinci egzersiz olan "Olağanüstü Güçleri Kuvvetlendirme" meditasyonunun el hareketlerini gösterdim. Onlara, "Falun Dafa'yı uygulayan herkes ondan fayda görecektir. Ben uygulamadan hem fiziksel hem de zihinsel olarak yararlandım. Eğer benden uygulamayı bırakmamı isterseniz, benim durumumdan kim sorumlu olacak?" diye sordum.

Muhabir tekrar sordu, "Şimdi hükümet buna izin vermiyor. Yine de uygulayacak mısınız?"

Herkese "Evet, yapacağım!" dedim.

Siyasi ve Hukuki İşler Komitesi'nden bir memur öfkeyle baktı ve "Hayır! Hayır! Bunu kaydetme!" dedi. Sonra diğerlerine döndü, "O nasıl uygulama yapamaz? Falun onun karnında dönüyor!" dedi. Hepsi oradan ayrıldı.

Onlar ayrılır ayrılmaz kız kardeşim ve ben sarıldık. Gözyaşları içindeydik. Bastırılmış duygularımız nihayet rahatladı. Kız kardeşim bağırdı: “Bu harikaydı! Biz Fa'yı onayladık!” “Evet, sonunda konuşma ve söylemek istediklerimi söyleme şansımız oldu!” diye yanıtladım.

Çok mutlu ve heyecanlıydık. Güldük ve ağladık. Shifu'ya çok minnettardık!

Görüşme yerel Siyasi ve Hukuki İşler Komitesi tarafından ayarlanmıştı. Beni korkutmak ve Dafa uygulamayacağımı söylemeye zorlamak ve ardından video kaydını olumsuz propaganda yapmak için kullanmak istemişlerdi. Dafa'nın gerçeğini anlatmak için bu fırsatı değerlendireceğimi beklemiyorlardı.

Aradan yirmi yıl geçti. Bu unutulmaz sahne hafızamda canlılığını koruyor. O gün yaşadığım heyecanı ve sevinci hâlâ dün yaşanmış gibi hissediyorum.

Bana yeni bir hayat verdiği için Falun Dafa'ya ve merhametli kurtarışı için Shifu'ya teşekkür ediyorum!

(Minghui.org'da Dünya Falun Dafa Günü kutlamaları için seçilmiş gönderim)